۴۶.امام حسن عليه السلام : چند تن از يهوديان نزد پيامبر آمدند و داناترين آنها، پرسشهايى از پيامبر صلى اللَّه عليه وآله پرسيد. يكى از پرسشها اين بود: به من بگو: چرا خداوند، اين پنج نماز را در پنج وقت بر امّتت در ساعاتى از شب و روز، واجب كرده است؟
پيامبر صلى اللَّه عليه وآله فرمود: «خورشيد هنگام زوال، حلقهاى دارد كه داخل آن مىشود و چون وارد آن مىشود، خورشيد زوال مىيابد و هر چيز كه پايينتر از عرش است، با حمد به تسبيح پروردگارم - كه جلالتش باشُكوه باد - مىپردازد و آن، لحظهاى است كه پروردگار جليل و بزرگم بر من درود مىفرستد. پس خداوند بر من و بر امّتم، در اين لحظه نماز را واجب كرد و فرمود: (نماز را از زوال خورشيد تا فراگير شدن شب به پا دار) ... .
اما نماز عصر، ساعتى است كه آدم عليه السلام از درختِ منع شده خورد و خداى عزّ وجلّ او را از بهشت بيرون كرد. خداى عزّ وجلّ به فرزندان آدم فرمان داد تا اين نماز را تا روز قيامت بخوانند و آن را براى امّتم برگزيد، كه آن از محبوبترين نمازها نزد خداوند است و به من سفارش كرد كه در ميان نمازها، محافظت بيشترى از آن بكنم.
اما نماز مغرب، لحظهاى است كه خداوند به آدم عليه السلام توجّهى دوباره كرد و ميان خوردن آدم از درختِ منع شده و توجّه دوباره خدا به او، سيصد سال دنيايى فاصله بود و بر مبناى روزهاى آخرت كه روزى دارد كه فاصله عصر تا عشا ، مانند هزار سال است، و آدم سه ركعت نماز خواند: يك ركعت براى خطايش، يك ركعت براى خطاى حوّا و يك ركعت هم براى توبهاش. خداوند هم اين سه ركعت را بر امّتم واجب كرد و آن ساعتى است كه دعا در آن مستجاب مىشود و پروردگارم به من وعده داده است كه هر كس او را در آن ساعت بخواند، پاسخش مىگويد و آن، همان نمازى است كه پروردگارم - تبارك و تعالى - در اين سخن به آن فرمان داده است: (خدا را تسبيح گوييد هنگامى كه به شب در مىآييد و هنگامى كه صبح مىكنيد) .
اما نماز عشا، قبر تاريكى دارد و روز قيامت نيز تاريك است. پروردگارم عزّ وجلّ ، به اين نماز فرمان داد تا قبر را روشن كند و به من و امّتم در گذار از صراط، نور عطا فرمايد. هيچ گامى به سوى نماز عشا برداشته نمىشود، مگر اين كه خداوند، آن قدم را بر آتش حرام مىكند. نماز عشا، همان نمازى است كه خداوند متعال و پاك، بر فرستادگان پيش از من برگزيد.
اما نماز فجر، خورشيد، هر گاه طلوع مىكند، بر دو شاخ شيطان مىتابد. پروردگارم عزّ وجلّ به من فرمان داد تا پيش از تابيدن خورشيد، نماز صبح بخوانم ، و پيش از آن كه كافر به خورشيد سجده برد ، امّت من به خداوند عزّ وجلّ سجده كند ، و شتاب به آن ، براى خداوند عزّ وجلّ ، محبوبتر است . اين، همان نمازى است كه فرشتگان شب و فرشتگان روز، شاهد آن هستند» .
