ر . ك : ح ۲۰۸ .

۱۸.امام زين العابدين عليه السلام - خطاب به كسى كه به ايشان گفت: نمازى كه مسلمانان اكنون مى‏خوانند ، كِى بر آنان واجب شد؟ - : در مدينه و هنگامى كه دعوت پيامبر صلى اللَّه عليه وآله بالا گرفت و اسلام نيرومند شد و خداوند عزّ وجلّ جهاد را بر مسلمانان واجب كرد، پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله هفت ركعت بر نماز افزود: دو ركعت در هر يك از نمازهاى ظهر و عصر، يك ركعت در مغرب و دو ركعت در نماز عشا، و نماز صبح را بر همان حالت كه خداوند واجب فرموده بود، باقى گذاشت؛ زيرا فرشتگان صبح و شب، در نماز صبح پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله حاضر مى‏شدند و فرشتگان روز ، شتاب مى‏كردند كه از آسمان فرود بيايند و فرشتگان شب، شتاب داشتند به آسمان بروند و اين، همان سخن خداى متعال است: (و قرائت فجر را [به پا دار] كه مشهود [همگان‏] است) ، يعنى مشهود مسلمانان و فرشتگان روز و شب.

۱۹.امام باقر عليه السلام : ده ركعت از نمازها: دو ركعت [اوّل‏] ظهر و عصر و مغرب و عشا و نماز صبح، با وهم و شك سازگار نيستند و هر كس در اين ده ركعت شك كند، دوباره بايد نمازش را بخواند و اين، همان نمازى است كه خداوند در قرآن بر مؤمنان واجب كرد و به محمّد صلى اللَّه عليه وآله واگذار نمود و پيامبر هفت ركعت بر آن افزود و اين هفت ركعت، سنّت نهاده شده پيامبر صلى اللَّه عليه وآله است كه قرائت [قرآن ]در آن [واجب ]نيست؛ بلكه تنها تسبيح و تهليل و تكبير و دعاست، و شك، در اينها راه مى‏يابد [و راه جبران دارد] . پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله در نماز كسى كه مسافر نيست، دو ركعت در ظهر و عصر و عشا افزود و يك ركعت هم به نماز مغرب براى مقيم و مسافر افزود.

راجع : ح ۲۰۸ .

۱۸.الإمام زين العابدين عليه السلام - لِمَن قالَ لَهُ : مَتى‏ فُرِضَتِ الصَّلاةُ عَلَى المُسلِمينَ عَلى‏ ما هُمُ اليَومَ عَلَيهِ؟ قال - : بِالمَدينَةِ حِينَ ظَهَرَتِ الدَّعوَةُ وقَوِيَ الإِسلامُ وكَتَبَ اللَّهُ عزّ وجلّ عَلَى المُسلِمينَ الجِهادَ ، وزادَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله فِي الصَّلاةِ سَبعَ رَكَعاتٍ : فِي الظُّهرِ رَكعَتَينِ ، وفِي العَصرِ رَكعَتَينِ ، وفِي المَغرِبِ رَكعَةً ، وفِي العِشاءِ الآخِرَةِ رَكعَتَينِ ، وأقَرَّ الفَجرَ عَلى‏ ما فُرِضَت ؛ لِتَعجيلِ نُزولِ مَلائِكَةِ النَّهارِ مِنَ السَّماءِ ، ولِتَعجيلِ عُروجِ مَلائِكَةِ اللَّيلِ إلَى السَّماءِ ، وكانَ مَلائِكَةُ اللَّيلِ ومَلائِكَةُ النَّهارِ يَشهَدونَ مَعَ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله صَلاةَ الفَجرِ ، فَلِذلِكَ قالَ اللَّهُ عزّ وجلّ : (وَ قُرْءَانَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْءَانَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا) ^۱ يَشهَدُهُ المُسلِمونَ ، ويَشهَدُهُ مَلائِكَةُ النَّهارِ ومَلائِكَةُ اللَّيلِ . ^۲

۱۹.الإمام الباقر عليه السلام : عَشرُ رَكَعاتٍ : رَكعَتانِ مِنَ الظُّهرِ ، ورَكعَتانِ مِنَ العَصرِ ، ورَكعَتَا الصُّبحِ ، ورَكعَتَا المَغرِبِ ، ورَكعَتَا العِشاءِ الآخِرَةِ ، لا يَجوزُ الوَهمُ فيهِنَّ ، ومَن وَهَمَ في شَي‏ءٍ مِنهُنَّ استَقبَلَ الصَّلاةَ استِقبالاً ، وهِيَ الصَّلاةُ الَّتي فَرَضَهَا اللَّهُ عزّ وجلّ عَلَى المُؤمِنينَ فِي القُرآنِ ، وفَوَّضَ إلى‏ مُحَمَّدٍ صلى اللَّه عليه وآله فَزادَ النَّبِيُّ صلى اللَّه عليه وآله فِي الصَّلاةِ سَبعَ رَكَعاتٍ ، وهِيَ سُنَّةٌ لَيسَ فيها قِراءَةٌ ، إنَّما هُوَ تَسبيحٌ وتَهليلٌ وتَكبيرٌ ودُعاءٌ ، فَالوَهمُ إنَّما يَكونُ فيهِنَّ ، فَزادَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله في صَلاةِ المُقيمِ غَيرِ المُسافِرِ رَكعَتَينِ فِي الظُّهرِ وَالعَصرِ وَالعِشاءِ الآخِرَةِ ، ورَكعَةً فِي المَغرِبِ لِلمُقيمِ وَالمُسافِرِ . ^۳