۵۹۱.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : اى على ! من آنچه براى خودم دوست دارم، براى تو نيز دوست مى‏دارم و آنچه را براى خود نمى‏پسندم، براى تو نيز نمى‏پسندم . ميان دو سجده، به گونه‏اى منشين كه نشيمنگاهت را به زمين بگذارى.

۵۹۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : نماز انسان از او كفايت نمى‏كند تا آن كه پشتش را در ركوع و سجود ، استوار [و صاف‏] بدارد.

۵۹۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : اى مسلمانان! كسى كه پشتش را در ركوع و سجود صاف و راست نگاه ندارد، نمازى درست ندارد.

۵۹۴.مسند ابن حنبل - به نقل از ابو قلابه - : ابو سليمان مالك بن حويرث به مسجدمان آمد و گفت: به خدا سوگند ، من نماز مى‏خوانم؛ اما قصد نماز خواندن ندارم؛ بلكه مى‏خواهم به شما نشان دهم كه چگونه ديدم پيامبر صلى اللَّه عليه وآله نماز مى‏خواند. او در ركعت اوّل، هنگامى كه سرش را از سجده دوم برداشت، نشست و سپس برخاست.

۵۹۱.عنه صلى اللَّه عليه وآله : يا عَلِيُّ ، اُحِبُّ لَكَ ما اُحِبُّ لِنَفسي ، وأكرَهُ لَكَ ما أكرَهُ لِنَفسي ، لا تُقعِ بَينَ السَّجدَتَينِ . ^۱

۵۹۲.عنه صلى اللَّه عليه وآله : لا تُجزِئُ صَلاةُ الرَّجُلِ حَتّى‏ يُقيمَ ظَهرَهُ فِي الرُّكوعِ وَالسُّجودِ . ^۲

۵۹۳.عنه صلى اللَّه عليه وآله : يا مَعشَرَ المُسلِمينَ! لا صَلاةَ لِمَن لا يُقيمُ صُلبَهُ فِي الرُّكوعِ وَالسُّجودِ . ^۳

۵۹۴.مسند ابن حنبل عن أبي قلابة : جاءَ أبو سُلَيمانَ مالِكُ بنُ الحُوَيرِثِ إلى‏ مَسجِدِنا ، فَقالَ : وَاللَّهِ إنّي لَاُصَلّي وما اُريدُ الصَّلاةَ ، ولكِنّي اُريدُ أن اُرِيَكَم كَيفَ رَأَيتُ النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه وآله يُصَلّي . قالَ : فَقَعَدَ فِي الرَّكعَةِ الاُولى‏ حينَ رَفَعَ رَأسَهُ مِنَ السَّجدَةِ الأَخيرَةِ ثُمَّ قامَ . ^۴