۴۶۲.الكافى - به نقل از سماعه - : از امام عليه السلام معناى سخن خداوند عزيز و جليل: (نمازت را به جهر و اخفات نخوان) را پرسيدم. فرمود: «اخفات، نشنيدن با گوش است و جهر ، آن است كه صدايت را خيلى بلند كنى».
نكته
روايات و همچنين گفتههاى مفسّران ، بيانگر اين است كه آيه ۱۱۰ سوره اسرا ، ناظر به افراط و تفريط در بلند و آهسته خواندن نماز است و آيه (وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذَ لِكَ سَبِيلاً ؛ راهى ميان اين دو را برگزين) ، براى تأكيد بر انتخاب حدّ وسط در خواندن است ، و اين كه نمازگزار نبايد در نماز فرياد بكشد ، همان طور كه نبايد از شدّت آهستگى به حركت لبها بسنده كند .
بر اين اساس ، روشن مىشود كه جهر و اخفات در آيه اشاره شده ، به غير از جهر و اخفات اصطلاحى در فقه به معناى بلند خواندن حمد و سوره در نماز صبح و مغرب و عشا و آهسته خواندن آن دو در نماز ظهر و عصر است .