۴۵۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هنگامى كه مى‏خواهى نماز بخوانى، دستانت را كنار گوش‏هايت قرار بده، و زن دستانش را تا مقابل سينه‏اش بالا بياورد.

۴۵۴.الأمالى، طوسى - به نقل از علقمة بن وائل ، از پدرش - : پشت سر پيامبر صلى اللَّه عليه وآله نماز خواندم. در آغاز نماز ، تكبير گفت و دست‏هايش را بالا برد و نيز هنگامى كه خواست به ركوع برود و پس از ركوع ، تكبير گفت.

۴۵۵.امام على عليه السلام : بالا بردن دست در تكبير، همان بندگى است.

۴۵۶.امام صادق عليه السلام - در باره كسى كه پيش از ركوع و سجود و نيز پس از سر برداشتن، دست‏هايش را بالا مى‏آورد - : آن ، عبادت [و بندگى‏] است.

۴۵۷.امام صادق عليه السلام : بالا آوردن دست‏هايت در نماز، زينت آن است.

۴۵۸.تهذيب الأحكام - به نقل از منصور بن حازم - : امام صادق عليه السلام را در آغاز نماز ديدم كه دست‏هايش را تا برابر صورتش بالا آورد و كف هر دو دستش را رو به قبله كرد.

۴۵۳.عنه صلى اللَّه عليه وآله : إذا صَلَّيتَ فَاجعَل يَدَيكَ حِذاءَ اُذُنَيكَ ، وَالمَرأَةُ تَجعَلُ يَدَيها حِذاءَ ثَديَيها . ^۱

۴۵۴.الأمالي للطوسي عن عَلقَمة بن وائِل عن أبيه : صَلَّيتُ خَلفَ النَّبيِّ صلى اللَّه عليه وآله فَكَبَّرَ حينَ افتَتَحَ الصَّلاةَ ورَفَعَ يَدَيهِ وحينَ أرادَ الرُّكوعَ وبَعدَ الرُّكوعِ . ^۲

۴۵۵.الإمام عليّ عليه السلام : رَفعُ اليَدَينِ فِي التَّكبيرِ هُوَ العُبودِيَّةُ . ^۳

۴۵۶.الإمام الصادق عليه السلام - فِي الرَّجُلِ يَرفَعُ يَدَهُ كُلَّما أهوى‏ لِلرُّكوعِ وَالسُّجودِ ، وكُلَّما رَفَعَ رَأسَهُ مِن رُكوعٍ أو سُجودٍ - : هِيَ العُبودِيَّةُ . ^۴

۴۵۷.عنه عليه السلام : رَفعُكَ يَدَيكَ فِي الصَّلاةِ زينَتُها . ^۵

۴۵۸.تهذيب الأحكام عن منصور بن حازِم : رَأَيتُ أبا عَبدِ اللَّهِ عليه السلام افتَتَحَ الصَّلاةَ ، فَرَفَعَ يَدَيهِ حِيالَ وَجهِهِ ، وَاستَقبَلَ القِبلَةَ بِبَطنِ كَفَّيهِ . ^۶