۴۳۲.امام باقر عليه السلام : هنگامى كه به نماز مى‏ايستى، پيوسته با توجّه باش ؛ چرا كه از نماز ، آنچه را به آن توجّه دارى ، به حساب مى‏آيد.

۴۳۳.امام صادق عليه السلام : همانا من دوست دارم باايمان شما ، هنگامى كه به نماز واجب مى‏ايستد، دلش را به سوى خدا كند و به كار دنيايى مشغول ندارد. هيچ باايمانى در نماز، دل به سوى خدا نمى‏كند، مگر اين كه خداوند به او رو مى‏آورد و دل‏هاى مؤمنان را به او علاقه‏مند مى‏سازد، پس از آن كه خود نيز او را دوست دارد.

۴۳۴.امام صادق عليه السلام : هنگامى كه بنده به نماز مى‏ايستد، خداوند به او رو مى‏كند و همواره به او توجّه دارد تا آن كه بنده سه بار به چيز ديگرى توجّه كند. پس از سه بار، خداوند از او روى مى‏گرداند.

۴۳۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : خداى متعال پارسايى، بى‏رغبتى به دنيا و توجّه به خداى متعال در نماز را براى بنده‏اى گرد نمى‏آورد، جز آن كه برايش اميد بهشت مى‏برم.

۴۳۶.مصباح الشريعة - در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است - : هنگامى كه به قبله رو كردى، دنيا و آنچه را در آن است و مردم و آنچه را در پى آن هستند، فراموش كن و بزرگى خدا را به چشم دل، نظاره كن و ايستادنت را در پيشگاهش به ياد آر، در آن روز كه هر كس از آنچه پيش فرستاده ، آگاه مى‏شود و به سوى مولاى حقيقى‏اش باز گردانده مى‏شود، و با گام ترس و اميد در پيشگاهش بايست.
پس هنگامى كه خدا را بزرگ شمردى ( تكبير گفتى)، آنچه را در ميان آسمان برين و خاك زيرين است ، كوچك بشمار . بى گمان ، خداوند ، آن هنگام كه از دل كسى آگاه مى‏شود كه او را [به زبان ]بزرگ شمرده اما حقيقت آن را نپذيرفته است، مى‏گويد: «اى دروغگو! آيا با من حيله مى‏كنى؟ به عزّت و جلالم سوگند ، تو را از شيرينى ذكرم محروم مى‏سازم و از نزديكى‏ات به درگاهم و شادمانى مناجاتم ، مانع مى‏شوم».
بدان كه خدا به خدمت تو احتياجى ندارد و از عبادت و دعاى تو بى‏نياز است و تنها براى اين دعوتت كرده كه تو را ببخشايد و از مجازاتش دور كند و بركت‏هاى رحمت‏مدارش را به تو مژده دهد و راه رضايتش را به تو بنمايد و درِ آمرزشش را براى تو بگشايد.

۴۳۲.الإمام الباقر عليه السلام : إذا قُمتَ فِي الصَّلاةِ فَعَلَيكَ بِالإِقبالِ عَلى‏ صَلاتِكَ ، فَإِنَّما يُحسَبُ لَكَ مِنها ما أقبَلتَ عَلَيهِ . ^۱

۴۳۳.الإمام الصادق عليه السلام : إنّي لَاُحِبُّ لِلرَّجُلِ المُؤمِنِ مِنكُم إذا قامَ في صَلاتِهِ أن يُقبِلَ بَقَلبِهِ إلَى اللَّهِ تَعالى‏ ولا يَشغَلَهُ بِأَمرِ الدُّنيا ، فَلَيسَ مِن مُؤمِنٍ يُقبِلُ بِقَلبِهِ في صَلاتِهِ إلَى اللَّهِ إلّا أقبَلَ اللَّهُ إلَيهِ بِوَجهِهِ ، وأقبَلَ بِقُلوبِ المُؤمِنينَ إلَيهِ بِالمَحَبَّةِ لَهُ بَعدَ حُبِّ اللَّهِ إيّاهُ . ^۲

۴۳۴.عنه عليه السلام : إذا قامَ العَبدُ إلَى الصَّلاةِ أقبَلَ اللَّهُ عزّ وجلّ عَلَيهِ بِوَجهِهِ ، فَلا يَزالُ مُقبِلاً عَلَيهِ حَتّى‏ يَلتَفِتَ ثَلاثَ مَرّاتٍ ، فَإِذَا التَفَتَ ثَلاثَ مَرّاتٍ أعرَضَ عَنهُ . ^۳

۴۳۵.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه وآله : لا يَجمَعُ اللَّهُ تَعالى‏ لِمُؤمِنٍ الوَرَعَ وَالزُّهدَ وَالإِقبالَ إلَى اللَّهِ تَعالى‏ فِي الصَّلاةِ إلّا رَجَوتُ لَهُ الجَنَّةَ . ^۴

۴۳۶.مصباح الشريعة - فيما نَسَبُه إلَى الإِمامِ الصّادِقِ عليه السلام - : إذَا استَقبَلتَ القِبلَةَ فَانسَ الدُّنيا وما فيها والخَلقَ وما هُم فيهِ ، وعايِن بِسِرِّكَ عَظَمَةَ اللَّهِ ، واذكُر وُقوفَكَ بَينَ يَدَيهِ يَوم تَبلو كُلُّ نَفسٍ ما أسلَفَت ورُدّوا إلَى اللَّهِ مَولاهُمُ الحَقِّ ، وقِف عَلى‏ قَدَمِ الخَوفِ والرَّجاءِ .
فَإِذا كَبَّرتَ فَاستَصغِر ما بَينَ السَّماواتِ العُلى‏ والثَّرى‏ دونَ كِبريائِهِ ، فَإِنَّ اللَّهَ إذَا اطَّلَعَ عَلى‏ قَلبِ العَبدِ وهُوَ يُكَبِّرُ وفي قَلبِهِ عارِضٌ عَن حَقيقَةِ تَكبيرِهِ قالَ : «يا كاذِبُ أتَخدَعُني؟! وعِزَّتي وجَلالي ! لَأَحرِمَنَّكَ حَلاوَةَ ذِكري ، ولَأَحجُبَنَّكَ عَن قُربي والمُسارَّةِ بِمُناجاتي» .
واعلَم أنَّهُ غَيرُ مُحتاجٍ إلى‏ خِدمَتِكَ وهُوَ غَنيٌّ عَن عِبادَتِكَ ودُعائِكَ ، وإنَّما دَعاك بِفَضلِهِ لِيَرحَمَكَ ويُبعِدَكَ عَن عُقوبَتِهِ ، ويَنشُرَ عَلَيكَ مِن بَرَكاتِ حَنانيَّتِهِ ، ويَهديَكَ إلى‏ سَبيلِ رِضاهُ ، ويَفتَحَ لَكَ بابَ مَغفِرَتِهِ . ^۵