۴۰۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله - در توصيف اخلاق مؤمن - : ... در نماز ، خاشع است.

۴۰۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : كسى كه در نمازش خشوع نكند، نمازى ندارد.

۴۱۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : اى مردم! نمازگزار هنگام نماز، با پروردگارش - تبارك و تعالى - مناجات مى‏كند . پس بايد بداند چه مى‏گويد.

۴۱۱.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله - در بيان فضيلت نمازگزار - : هر گاه نمازگزار به نماز بايستد و گرايش و دلش به سوى خدا باشد، همچون روزى كه از مادر زاده شده، باز مى‏گردد.

۴۱۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هيچ يك از شما نيست كه وضويى كامل بگيرد، سپس برخيزد و دو ركعت نماز با توجّه و حضور قلب بخواند، مگر اين كه بهشت برايش واجب مى‏گردد.

۴۱۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس مانند من وضو بگيرد و دو ركعت نماز بگزارد و در آن به هيچ كار دنيايى نينديشد، گناهان پيشين او آمرزيده مى‏شود .

۴۰۸.عنه صلى اللَّه عليه وآله - في وَصفِ أخلاقِ المُؤمِنِ - : ... فِي الصَّلاةِ مُتَخَشِّعاً . ^۱

۴۰۹.عنه صلى اللَّه عليه وآله : لا صَلاةَ لِمَن لا يَتَخَشَّعُ في صَلاتِهِ . ^۲

۴۱۰.عنه صلى اللَّه عليه وآله : أيُّهَا النّاسُ! إنَّ المُصَلِّيَ إذا صَلّى‏ فَإِنَّهُ يُناجي رَبَّهُ تَبارَكَ وتَعالى‏ ، فَليَعلَم بِما يُناجيهِ . ^۳

۴۱۱.عنه صلى اللَّه عليه وآله - في بَيانِ فَضلِ المُصَلّي - : ... فَإذا قامَ إلَى الصَّلاةِ وكانَ هُوَ وقَلبُهُ ووَجهُهُ أو كُلُّهُ نَحوَ الوَجهِ إلَى اللَّهِ عزّ وجلّ ، انصَرَفَ كَما وَلَدَتهُ اُمُّهُ . ^۴

۴۱۲.عنه صلى اللَّه عليه وآله : ما مِن مُسلِمٍ يَتَوَضَّأُ فَيُحسِنُ وُضوءَهُ ، ثُمَّ يَقومُ فَيُصَلِّي رَكعَتَينِ مُقبِلٌ عَلَيهِما بِقَلبِهِ ووَجهِهِ ، إلّا وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ . ^۵

۴۱۳.عنه صلى اللَّه عليه وآله : مَن تَوَضَّأَ نَحوَ وُضوئي هذا ثُمَّ صَلّى‏ رَكعَتَينِ لا يُحَدِّثُ فيهِما نَفسَهُ غُفِرَ لَه ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِهِ . ^۶