۳۷۶.امام صادق عليه السلام : مردى نابينا نزد ايشان (پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله) آمد و گفت: اى پيامبر خدا! من نابينايم و گاه نداى اذان را مى‏شنوم ؛ ولى كسى را نمى‏يابم كه مرا به نماز جماعت و نماز همراه شما برساند.
پيامبر صلى اللَّه عليه وآله به او فرمود: «از خانه‏ات تا مسجد، يك ريسمان ببند و در جماعت حاضر شو».

۳۷۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : خداوند از نماز در جماعت ، خوشش مى‏آيد.

۳۷۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : تكبير آغازين نماز را با امام [جماعت‏] گفتن، از دنيا و آنچه در آن است، بهتر است.

۳۷۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : جبرئيل با هفتاد هزار فرشته پس از نماز ظهر نزد من آمد و گفت: اى محمّد ! خدا سلامت مى‏رساند و دو هديه به تو اهدا كرده كه به پيامبرى پيش از تو هديه نكرده است.
گفتم: اى جبرئيل! آن دو هديه چيستند؟
گفت: سه ركعت نماز وتر ^۱ و نمازهاى پنجگانه به جماعت.

۳۸۰.جامع الأخبار : عبد اللَّه بن مسعود ، روزى به تكبير آغازين نماز جماعت نرسيد و از اين رو يك بنده آزاد كرد و نزد پيامبر آمد و گفت: اى پيامبر خدا! يك روز به تكبير آغازين نماز نرسيدم و بنده‏اى را آزاد كردم. آيا فضيلت آن را جبران كرده‏ام؟
پيامبر فرمود: «نه».
ابن مسعود گفت: اگر يك بنده ديگر آزاد كنم، آيا به فضيلتش مى‏رسم؟
فرمود: «نه ، اى ابن مسعود! اگر تمام آنچه را در زمين است، انفاق كنى ، نمى‏توانى فضيلت آن را جبران كنى!» .

۳۷۶.الإمام الصادق عليه السلام : أتاهُ [أي رسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله‏] رَجُلٌ أعمى‏ فَقالَ : يا رَسولَ اللَّهِ ، إنّي ضَريرُ البَصَرِ ورُبَّما أسمَعُ النِّداءَ ، ولا أجِدُ مَن يَقودُني إلَى الجَماعَةِ وَالصَّلاةِ مَعَكَ ، فَقالَ لَهُ النَّبِيُّ صلى اللَّه عليه وآله : شُدَّ مِن مَنزِلِكَ إلَى المَسجِدِ حَبلاً وَاحضُرِ الجَماعَةَ . ^۱

۳۷۷.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه وآله : إنَّ اللَّهَ لَيَعجَبُ مِنَ الصَّلاةِ فِي الجَميعِ . ^۲

۳۷۸.عنه صلى اللَّه عليه وآله : التَّكبيرَةُ الاُولى‏ مَعَ الإِمامِ خَيرٌ مِنَ الدُّنيا وما فيها . ^۳

۳۷۹.عنه صلى اللَّه عليه وآله : أتاني جِبريلُ عليه السلام مَعَ سَبعينَ ألفَ مَلَكٍ بَعدَ صَلاةِ الظُّهرِ ، فَقالَ : يا مُحَمَّدُ ، إنَّ اللَّهَ يُقرِئُكَ السَّلامَ ، وأهدى‏ إلَيكَ هَدِيَّتَينِ لَم يُهدِهِما إلى‏ نَبِيٍّ قَبلَكَ ، قُلتُ : يا جِبريلُ ، وما تِلكَ الهَدِيَّتانِ؟ قالَ : الوَترُ ثَلاثَ رَكَعاتٍ ، وَالصَّلَواتُ الخَمسُ في جَماعَةٍ . ^۴

۳۸۰.جامع الأخبار عن عبداللَّه بن مسعود : أنَّهُ فاتَتهُ تَكبيرَةُ الاِفتِتاحِ يَوماً ، فَأَعتَقَ رَقَبَةً وجاءَ إلَى النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه وآله فَقالَ : يا رَسولَ اللَّهِ ، فاتَتني تَكبيرَةُ الاِفتِتاحِ يَوماً فَأَعتَقتُ رَقَبَةً ، هَل كُنتُ مُدرِكاً فَضلَها؟
فقالَ : لا .
فَقالَ ابنُ مَسعودٍ : ثُمَّ اُعتِقُ اُخرى‏ ، هَل كُنتُ مُدرِكاً فَضلَها؟
فَقالَ : لا ، يَا بنَ مَسعودٍ ، ولَو أنفَقتَ ما فِي الأَرضِ جَميعاً لَم تَكُن مُدرِكاً فَضلَها . ^۵