۳.امام باقر عليه السلام : آيين نوح عليه السلام، پرستش خالصانه خداى يگانه بدون هيچ شريك و مانند بود و آن ، همان فطرتى است كه مردم بر آن سرشته شدهاند و خداوند از نوح و ديگر پيامبران پيمان گرفت كه خداى - تبارك و تعالى - را بپرستند و چيزى را شريك او نكنند و به نماز و امر به معروف و نهى از منكر، و [انجام] كارهاى روا و [ترك ]كارهاى ناروا، فرمان داد؛ ولى احكام جزايى و يا تقسيم ارث را بر نوح عليه السلام واجب نكرد. اين است آيين او.
۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : خداوند، ابراهيم عليه السلام را دوست خود نگرفت، جز از آن رو كه [مهمانان و بينوايان را] اطعام مىكرد و شبهنگام كه مردم در خواب بودند، نماز مىخواند.
۵.الكافى - به نقل از على بن عيسى كه حديث را به يكى از امامان نسبت مىدهد - : خداوند - تبارك و تعالى - در مناجات موسى عليه السلام با او فرمود: « ... همواره و همه جا نماز بخوان، كه نزد من منزلتى دارد و آن را پيمانى ناگسستنى با خود مىدانم».
۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : براى داوود عليه السلام، پيامبر خدا، ساعتى از شب بود كه در آن، خانوادهاش را بيدار مىكرد و مىگفت: اى خاندان داوود! برخيزيد و نماز بخوانيد. همانا اين ساعتى است كه خداوند، دعا را در آن اجابت مىكند، مگر از ساحر و باجگير.
