۳۶۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هنگامى كه يكى از شما وضويى نيكو مىگيرد و به قصد نماز بيرون مىآيد، پاى راستش را بر نمىدارد جز آن كه خداوند برايش يك حسنه مىنويسد و پاى چپش را نمىنهد جز آن كه خداوند ، يك بدى را از او مىزدايد، راهش نزديك باشد يا دور.
اگر به مسجد رسيد و نمازش را به جماعت خواند، آمرزيده مىشود و اگر به مسجد آمد و بخشى از نماز را خوانده بودند و او با بخش باقىمانده همراهى كرد و سپس بقيّه نماز خود را تمام كرد، نيز همين گونه است، و اگر به مسجد رسيد و آنان نماز را خوانده بودند و او نماز خود را كامل به جا آورد، باز همين گونه است.
۳۶۵.سنن الدارقطنى - به نقل از جابر بن عبد اللَّه - : پيامبر صلى اللَّه عليه وآله گروهى را در نماز نيافت. فرمود: «چه چيزى شما را از حضور در نماز باز داشته است؟» .
گفتند: به خاطر اختلافى كه ميان ما بوده است.
فرمود: «براى همسايه مسجد، نمازى پذيرفته نيست جز در مسجد».
۳۶۶.امام على عليه السلام : براى آن دسته از همسايگان مسجد كه تندرست و فارغ اند ولى در نمازهاى واجب حاضر نمىشوند، نمازى پذيرفته نيست.
۳۶۷.السنن الكبرى - به نقل از ابو حيّان از پدرش - : امام على عليه السلام فرمود : «براى همسايه مسجد، نمازى پذيرفته نيست جز در مسجد». ۱
به ايشان گفته شد: اى امير مؤمنان ! چه كسى همسايه مسجد محسوب مىشود؟
فرمود: «آن كه صداى اذان را مىشنود».
