۳۶۱.امام رضا عليه السلام : اى فلان! هنگامى كه وقت نماز فرا رسيد، آن را [فورى ]بخوان؛ چرا كه نمىدانى چه پيش مىآيد.
۳۶۲.الخرائج و الجرائح - به نقل از ابراهيم بن موسى قزّاز - : از امام رضا عليه السلام چيزى را مىطلبيدم و بر آن پاى مىفشردم. پس براى استقبال يكى از طالبيان خارج شد كه وقت نماز فرا رسيد . راه را به سوى كوشكى در آن جا كج كرد و زير درختى در نزديكى آن فرود آمد ، در حالى كه تنها ما دو نفر بوديم. به من فرمود: «اذان بگو». گفتم: منتظر بمانيم تا دوستانمان به ما بپيوندند؟ فرمود: «خدا تو را بيامرزد! نماز را بدون عذر از اوّل وقت به آخر وقت تأخير مينداز. در اوّل وقت، آغاز كن». پس اذان گفتم و نماز خوانديم.
ر . ك : ج ۲ ص ۶۱۳ (ويژگى نماز پيامبر صلى اللَّه عليه وآله / اهتمام پيامبر صلى اللَّه عليه وآله به اول وقت) و ص ۶۶۹ (ويژگى نماز امام على عليه السلام / اهتمامش به اوّل وقت) و ص ۷۰۷ (به تأخير انداختن نماز) .
۶ / ۲ - ۲
اداى نماز واجب در مسجد
۳۶۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : از همان هنگام كه يكى از شما از خانهاش به سوى مسجد بيرون مىآيد، يك پا ، نيكى مىنويسد و پاى ديگر ، بدى مىزدايد.