۳۵۶.امام صادق عليه السلام : هر نماز ، دو وقت دارد كه از اين دو، اوّل وقت ، برتر است و روا نيست كسى بدون دليل در آخر وقت نماز بخواند، مگر به سبب عذرى.
۳۵۷.امام صادق عليه السلام : هنگامى كه وقت نماز فرا مىرسد، درهاى آسمان براى بالا رفتن اعمال، گشوده مىشوند. پس دوست ندارم عملى زودتر از عمل من بالا برود و نام كسى پيش از من در صحيفه (دفتر اعمال) نوشته شود.
۳۵۸.امام صادق عليه السلام : هر نمازى دو وقت دارد: اوّل و آخر، و اوّل وقت، برتر است، و هيچ كس حق ندارد كه آخر وقت را براى نماز برگزيند؛ بلكه آخر وقت ، تنها براى بيمار و عليل و كسانى است كه عذر دارند. اوّل وقت ، رضايت خدا و آخر وقت، عفو خداوند است، و عفو نيست جز در جايى كه تقصير است و انسان در غير وقت نماز مىخواند در حالى كه آنچه از نخواندن نماز اوّل وقت از دست داده، از اهل و دارايىاش برايش بهتر بوده است.
۳۵۹.الكافى - به نقل از اسحاق بن عمّار - : به امام صادق عليه السلام گفتم : مرا از برترين وقتهاى نماز صبح آگاه كن.
فرمود: «همزمان با دميدن سپيده . خداوند متعال مىفرمايد: (قرائت فجر ، مشهود [همگان] است) ؛ يعنى نماز صبح را فرشتگان شب و فرشتگان روز ، هر دو دسته مشاهده مىكنند. هنگامى كه بنده نماز صبح را همزمان با سپيدهدم مىخواند، دو بار برايش ثبت مىگردد . هر دو دسته فرشتگان شب و روز ، آن را ثبت مىكنند».
۳۶۰.امام كاظم عليه السلام : هنگامى كه نمازهاى واجب در اوّل وقت و با رعايت حدودشان، بر پا داشته مىشوند، خوشبوتر از شاخه بريده شده درخت آس (مورْد) ۱ با همه عطر و بو و تازگىاش هستند. پس بر [نماز] اوّل وقت ، مداومت ورزيد.