۳۱۳.امام صادق عليه السلام : آيا خشنود نيستيد كه نماز بر پا داريد و زكات بدهيد و خويشتندارى كنيد و به بهشت برويد؟!

۳۱۴.امام صادق عليه السلام : انسان دو ركعت نماز مى‏خواند و خداوند ، او را به سبب آن ، وارد بهشت مى‏كند.

۳۱۵.امام صادق عليه السلام : روز قيامت، پيرمرد را مى‏آورند و نامه عملش را آشكارا و پيش روى مردم به او مى‏دهند ، در حالى كه جز بدى در آن ديده نمى‏شود، و اين بر او گران مى‏آيد و مى‏گويد: اى پروردگار من ! آيا فرمان مى‏دهى مرا به دوزخ برند؟ پس خداى بزرگ مى‏فرمايد: «اى پير! من شرم مى‏كنم تو را كيفر دهم ، در حالى كه تو در دنيا براى من نماز مى‏گزاردى. بنده‏ام را به بهشت ببريد».

۳۱۶.امام صادق عليه السلام : بنده‏اى را روز قيامت مى‏آورند كه كار نيكى ندارد. پس به او گفته مى‏شود: ياد كن ، يا به ياد آر. آيا كار نيكى دارى؟ پس به ياد مى‏آورد و مى‏گويد: اى پروردگار من! كار نيكى نكرده‏ام جز اين كه فلان بنده باايمانت بر من گذشت و از او آب خواستم و او به من داد. با آن وضو گرفتم و براى تو نماز گزاردم.
پروردگار - تبارك و تعالى - مى‏فرمايد: «همانا تو را آمرزيدم . بنده‏ام را وارد بهشت كنيد».

۳۱۳.عنه عليه السلام : أما تَرضَونَ أن تُقيمُوا الصَّلاةَ ، وتُؤتُوا الزَّكاةَ ، وتَكُفّوا ؛ وتَدخُلُوا الجَنَّةَ؟! ^۱

۳۱۴.عنه عليه السلام : إنَّ الرَّجُلَ لَيُصَلّي رَكعَتَينِ ، فَيوجِبُ اللَّهُ لَهُ بِهِمَا الجَنَّةَ . ^۲

۳۱۵.عنه عليه السلام : يُؤتى‏ بِالشَّيخِ يَومَ القِيامَةِ ، فَيُدفَعُ إلَيهِ كِتابُهُ ظاهِرُهُ ممّا يَلِي النّاسَ لا يَرى‏ إلّا مَساوِئَ ، فَيَطولُ ذلِكَ عَلَيهِ ، فَيَقولُ : يا رَبِّ ، أتَأمُرُني إلَى النّارِ؟
فَيَقولُ الجَبّارُ جَلَّ جَلالُهُ : يا شَيخُ ، إنّي أستَحيي أن اُعَذِّبَكَ وقَد كُنتَ تُصَلّي لي في دارِ الدُّنيَا ، اذهَبوا بِعَبدي إلَى الجَنَّةِ . ^۳

۳۱۶.عنه عليه السلام : يُؤتى‏ بِعَبدٍ يَومَ القِيامَةِ لَيسَت لَهُ حَسَنَةٌ ، فَيُقالُ لَهُ : اُذكُر أو تَذَكَّر ، هَل لَكَ مِن حَسَنَةٍ؟ قالَ : فَيَتَذَكَّرُ ، فَيَقولُ : يا رَبِّ ، ما لي مِن حَسَنَةٍ ، إلّا أنَّ فُلاناً عَبدَكَ المُؤمِنَ مَرَّ بي فَطَلَبتُ مِنهُ ماءً فَأَعطاني ماءً فَتَوَضَّأتُ بِهِ وصَلَّيتُ لَكَ .
قالَ : فَيَقولُ الرَّبُّ تَبارَكَ وتَعالى‏ : قَد غَفَرتُ لَكَ ، أدخِلوا عَبدِيَ الجَنَّةَ . ^۴