۲۴۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : بنده‏اى نيست كه گناهى بكند و سپس برخيزد و وضو بگيرد و نماز بخواند و آمرزش گناهش را از خداوند بخواهد، جز آن كه سزاوار است خداوند او را بيامرزد ؛ زيرا خود مى‏فرمايد: (و هر كس كار زشتى كند يا به خود ستم كند، سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را آمرزشگر و مهربان مى‏يابد).

۲۵۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : بنده مسلمان نماز مى‏خواند و از آن ، خدا را قصد مى‏كند. پس گناهان او فرو مى‏ريزد، همان گونه كه اين برگ از اين درخت فرو مى‏ريزد.

۲۵۱.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هيچ مرد مسلمانى نيست كه چون وقت نماز واجبش فرا رسد، وضو و ركوع و سجودش را نيك انجام دهد، جز آن كه آن نماز ، كفّاره گناهان قبلى او بجز گناهان كبيره است و اين براى هميشه است.

۲۵۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : بنده هنگامى كه وضوى كامل بگيرد و به نماز وارد شود و آن را نيز كامل بخواند، از نمازش پاك و بى‏گناه بيرون مى‏آيد، آن گونه كه از شكم مادرش بيرون آمده است.

۲۴۹.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه وآله : ما مِن عَبدٍ أذنَبَ ذَنباً فَقامَ وتَوَضَّأَ وصَلّى‏ وَاستَغفَرَ اللَّهَ مِن ذَنبِهِ ، إلّا كانَ حَقيقاً عَلَى اللَّهِ أن يَغفِرَ لَهُ ؛ لِأَنَّهُ يَقولُ : (وَمَن يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَّحِيمًا) ^۱ . ^۲

۲۵۰.عنه صلى اللَّه عليه وآله : إنَّ العَبدَ المُسلِمَ لَيُصَلِّي الصَّلاةَ يُريدُ بِها وَجهَ اللَّهِ ، فَتَهافَتُ عَنهُ ذُنوبُهُ كَما يَتَهافَتُ هذَا الوَرَقُ عَن هذِهِ الشَّجَرَةِ . ^۳

۲۵۱.عنه صلى اللَّه عليه وآله : ما مِنِ امرِئٍ مُسلِمٍ تَحضُرُهُ صَلاةٌ مَكتوبَةٌ ، فَيُحسِنُ وُضوءَها وخُشوعَها ورُكوعَها، إلّا كانَت كَفّارَةً لِما قَبلَها مِنَ الذُّنوبِ، ما لَم يُؤتِ كَبيرَةً ، وذلِكَ الدَّهرَ كُلَّهُ . ^۴

۲۵۲.عنه صلى اللَّه عليه وآله : إنَّ العَبدَ إذا تَوَضَّأَ فَأَتَمَّ وُضوءَهُ ، ثُمَّ دَخَلَ في صَلاتِهِ فَأَتَمَّ صَلاتَهُ ، خَرَجَ مِن صَلاتِهِ كَما خَرَجَ مِن بَطنِ اُمِّهِ مِنَ الذُّنوبِ . ^۵