۲۴۱.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هيچ گاه دو فرشته نگهبان، نماز انسان را با نماز ديگرش به سوى خدا نمى‏برند، جز اين كه خداى - تبارك و تعالى - [به آن دو فرشته‏] مى‏گويد: «شما را گواه مى‏گيرم كه [گناهان ]ميان آن دو نماز را بر بنده‏ام آمرزيدم».

۲۴۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر گاه يكى از شما وضويى نيكو بگيرد و فقط براى نماز به مسجد بيايد، هيچ گامى بر نمى‏دارد، جز اين كه خداوند در برابر آن، او را يك درجه بالا مى‏برد و خطايى را از او مى‏زدايد.

۲۴۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : بنده مؤمن ، هنگامى كه به نماز مى‏ايستد، گناهانش بر سرش نهاده مى‏شوند و از او به اطراف پراكنده مى‏شوند، همان گونه كه شاخه‏هاى درخت خرما به چپ و راست مى‏روند.

۲۴۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس وضويى مانند من بگيرد و سپس به نماز ظهر بايستد، آنچه ميان آن و نماز صبح كرده، آمرزيده مى‏شود، و چون نماز عصر را بخواند، آنچه ميان آن و نماز ظهر كرده، آمرزيده مى‏شود، و چون نماز مغرب بخواند، آنچه ميان آن و نماز عصر كرده، آمرزيده مى‏شود، و چون نماز عشا بخواند، آنچه ميان آن و نماز مغرب كرده ، آمرزيده مى‏شود، و سپس شايد شب را به ناز و نعمت [و خوش‏گذرانى‏] بگذراند . پس اگر برخيزد و وضو بگيرد و نماز صبح را بخواند، آنچه ميان آن و نماز عشا كرده است، آمرزيده مى‏شود و اين نيكى‏ها، بدى‏ها را از ميان مى‏برند.

۲۴۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : در وقت هر نماز، منادى‏اى برانگيخته مى‏شود و مى‏گويد: «اى فرزندان آدم! برخيزيد و آتشى را كه بر جانتان افروخته‏ايد، خاموش كنيد». پس بر مى‏خيزند و طهارت مى‏سازند و خطاهاى پيش رويشان فرو مى‏ريزد و نماز مى‏خوانند و آنچه در ميان آن دو بوده، آمرزيده مى‏شود. سپس در اين ميان ، آتش مى‏افروزند (گناه مى‏كنند) . پس هنگام نمازِ نخستين، فرياد بر مى‏آورد: «اى فرزندان آدم! برخيزيد و آنچه بر جانتان افروخته‏ايد، خاموش كنيد». پس بر مى‏خيزند و طهارت مى‏سازند و نماز مى‏خوانند و آنچه در ميان آن دو بوده، آمرزيده مى‏شود . هنگام نماز عصر نيز همين گونه است و نيز هنگام نماز مغرب و نماز عشا. پس در حالى كه آمرزيده شده‏اند، به خواب مى‏روند.

۲۴۱.عنه صلى اللَّه عليه وآله : ما مِن حافِظَينِ يَرفَعانِ إلَى اللَّهِ بِصَلاةِ رَجُلٍ مَعَ صَلاةٍ ، إلّا قالَ اللَّهُ تَبارَكَ وتَعالى‏ : اُشهِدُكُما أنّي قَد غَفَرتُ لِعَبدي ما بَينَهُما . ^۱

۲۴۲.عنه صلى اللَّه عليه وآله : إنَّ أحَدَكُم إذا تَوَضَّأَ فَأَحسَنَ ، وأتَى المَسجِدَ لا يُريدُ إلَّا الصَّلاةَ ، لَم يَخطُ خُطوَةً إلّا رَفَعَهُ اللَّهُ بِها دَرَجَةً وحَطَّ عَنهُ خَطيئَةً . ^۲

۲۴۳.عنه صلى اللَّه عليه وآله : إنَّ العَبدَ المُؤمِنَ إذا قامَ فِي الصَّلاةِ ، وُضِعَت ذُنوبُهُ عَلى‏ رَأسِهِ ، فَتَفَرَّقُ عَنهُ كَما تَفَرَّقُ عُذوقُ النَّخلَةِ يَميناً وشِمالاً . ^۳

۲۴۴.عنه صلى اللَّه عليه وآله : مَن تَوَضَّأَ وُضوئي ثُمَّ قامَ فَصَلّى‏ صَلاةَ الظُّهرِ ؛ غُفِرَ لَهُ ما كانَ بَينَها وبَينَ الصُّبحِ ، ثُمَّ صَلَّى العَصرَ ؛ غُفِرَ لَهُ ما بَينَها وبَينَ صَلاةِ الظُّهرِ ، ثُمَّ صَلَّى المَغرِبَ ، غُفِرَ لَهُ ما بَينَها وبَينَ صَلاةِ العَصرِ ، ثُمَّ صَلَّى العِشاءَ ؛ غُفِرَ لَهُ ما بَينَها وبَينَ صَلاةِ المَغرِبِ ، ثُمَّ لَعَلَّهُ أن يَبيتَ يَتَمَرَّغُ لَيلَتَهُ ، ثُمَّ إن قامَ فَتَوَضَّأَ وصَلَّى الصُّبحَ ؛ غُفِرَ لَهُ ما بَينَها وبَينَ صَلاةِ العِشاءِ ، وهُنَّ الحَسَناتُ يُذهِبنَ السَّيِّئاتِ . ^۴

۲۴۵.عنه صلى اللَّه عليه وآله : يُبعَثُ مُنادٍ عِندَ حَضرَةِ كُلِّ صَلاةٍ فَيَقولُ : يا بَني آدَمَ ، قوموا فَأَطفِئوا عَنكُم ما أوقَدتُم عَلى‏ أنفُسِكُم . فَيَقومونَ فَيَتَطَهَّرون وتَسقُطُ خَطاياهُم مِن أعيُنِهِم ، ويُصَلّونَ فَيُغفَرُ لَهُم ما بَينَهُما . ثُمَّ يوقِدونَ فيما بَينَ ذلِكَ ، فَإِذا كانَ عِندَ صَلاةِ الاُولى‏ نادى‏ : يا بَني آدَمَ ، قوموا فَأَطفِئوا ما أوقَدتُم عَلى‏ أنفُسِكُم . فَيَقومونَ فَيَتَطهَّرونَ ويُصَلّونَ فَيُغفَرُ لَهُم ما بَينَهُما ، فَإِذا حَضَرَتِ العَصرُ فَمِثلُ ذلِكَ ، فَإِذا حَضَرَتِ المَغرِبُ فَمِثلُ ذلِكَ ، فَإِذا حَضَرَتِ العَتَمَةُ ^۵ فَمِثلُ ذلِكَ ، فَيَنامونَ وقَد غُفِرَ لَهُم . ^۶