۲۴۱.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هيچ گاه دو فرشته نگهبان، نماز انسان را با نماز ديگرش به سوى خدا نمىبرند، جز اين كه خداى - تبارك و تعالى - [به آن دو فرشته] مىگويد: «شما را گواه مىگيرم كه [گناهان ]ميان آن دو نماز را بر بندهام آمرزيدم».
۲۴۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر گاه يكى از شما وضويى نيكو بگيرد و فقط براى نماز به مسجد بيايد، هيچ گامى بر نمىدارد، جز اين كه خداوند در برابر آن، او را يك درجه بالا مىبرد و خطايى را از او مىزدايد.
۲۴۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : بنده مؤمن ، هنگامى كه به نماز مىايستد، گناهانش بر سرش نهاده مىشوند و از او به اطراف پراكنده مىشوند، همان گونه كه شاخههاى درخت خرما به چپ و راست مىروند.
۲۴۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس وضويى مانند من بگيرد و سپس به نماز ظهر بايستد، آنچه ميان آن و نماز صبح كرده، آمرزيده مىشود، و چون نماز عصر را بخواند، آنچه ميان آن و نماز ظهر كرده، آمرزيده مىشود، و چون نماز مغرب بخواند، آنچه ميان آن و نماز عصر كرده، آمرزيده مىشود، و چون نماز عشا بخواند، آنچه ميان آن و نماز مغرب كرده ، آمرزيده مىشود، و سپس شايد شب را به ناز و نعمت [و خوشگذرانى] بگذراند . پس اگر برخيزد و وضو بگيرد و نماز صبح را بخواند، آنچه ميان آن و نماز عشا كرده است، آمرزيده مىشود و اين نيكىها، بدىها را از ميان مىبرند.
۲۴۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : در وقت هر نماز، منادىاى برانگيخته مىشود و مىگويد: «اى فرزندان آدم! برخيزيد و آتشى را كه بر جانتان افروختهايد، خاموش كنيد». پس بر مىخيزند و طهارت مىسازند و خطاهاى پيش رويشان فرو مىريزد و نماز مىخوانند و آنچه در ميان آن دو بوده، آمرزيده مىشود. سپس در اين ميان ، آتش مىافروزند (گناه مىكنند) . پس هنگام نمازِ نخستين، فرياد بر مىآورد: «اى فرزندان آدم! برخيزيد و آنچه بر جانتان افروختهايد، خاموش كنيد». پس بر مىخيزند و طهارت مىسازند و نماز مىخوانند و آنچه در ميان آن دو بوده، آمرزيده مىشود . هنگام نماز عصر نيز همين گونه است و نيز هنگام نماز مغرب و نماز عشا. پس در حالى كه آمرزيده شدهاند، به خواب مىروند.