(در اين كتاب، از اسماعيل ياد كن؛ زيرا او درست وعده و فرستاده پيامبر بود و خاندان خود را به نماز و زكات فرمان مىداد و همواره نزد پروردگارش پسنديده بود).
(اى پسر دلبندم ! نماز بر پا دار و به كار پسنديده وا دار و از كار ناپسند باز دار و بر آسيبى كه به تو وارد آمده است، شكيبا باش. اين، [حاكى] از عزم در امور است).
(پروردگارا! من [يكى از] فرزندانم را در درّهاى بى كشت و زرع، نزد خانه محترم تو، سكونت دادم - پروردگارا - تا نماز به پا دارند. پس دلهاى برخى از مردم را به سوىآنان گرايش ده و آنان را از محصولات [مورد نيازشان ]روزى ده. باشد كه سپاسگزارى كنند).
حديث
۱۹۷.امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله خود را با خواندن نماز به رنج مىافكند، با آن كه مژده بهشت شنيده بود. چون خداوند سبحان فرمود: (و خانوادهات را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكيبا باش . ما از تو روزى نمىخواهيم. ما به تو روزى مىدهيم، و فرجام [نيك ]براى پرهيزگارى است)، پس خانوادهاش را به آن فرمان مىداد و خود بر آن ، شكيب مىورزيد.
۱۹۸.صحيح مسلم - به نقل از عايشه - : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله [پاسى] از شب را نماز مىخواند و هنگامى كه به نماز وتر مىرسيد، به من مىفرمود: «برخيز و نماز وتر بخوان».
۱۹۹.امام على عليه السلام : به پسرانتان، نماز را بياموزيد و هنگامى كه به هشت سالگى رسيدند ، بر آن، مؤاخذهشان كنيد.
