۱۶۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : ما روزگارى نگهبان شتران بوديم و اكنون نگهبان خورشيديم [و مراقب وقتِ برپايى نمازها] .

۱۷۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : بندگان برگزيده خداوند، كسانى هستند كه خورشيد و ماه و ستاره‏ها و سايه‏ها را براى ذكر خدا [در نماز و روزه‏] ، نگاهبانى مى‏كنند.

۱۷۱.امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا بر مردى از يارانش كه در حال مرگ بود، وارد شد و فرمود: «اى فرشته مرگ! با يارم مدارا كن كه او باايمان است».
فرشته گفت: اى محمّد! خوش‏حال باش كه من با هر مؤمنى مدارا مى‏كنم. بدان - اى محمّد - كه من مؤمن را قبض روح مى‏كنم و خانواده‏اش بى‏تابى مى‏كنند و من در جايى از خانه‏شان مى‏ايستم و مى‏گويم: اين بى‏تابى چيست؟! به خدا سوگند ، ما پيش از فرا رسيدن اجلش، او را قبض روح نكرديم... . بدانيد كه ما بارها به سوى شما باز مى‏گرديم . پس مراقب باشيد . مراقب باشيد كه در شرق و غرب زمين، خانواده‏اى در شهر و روستا نيست ، جز آن كه من پنج مرتبه در هر روز ، آنان را از نظر مى‏گذرانم و من به كوچك و بزرگ آنان از خودشان آگاه‏ترم و اگر بخواهم روح يك پشه را بگيرم، نمى‏توانم تا آن كه پروردگارم به آن فرمان دهد.
پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله فرمود: «فرشته مرگ در وقت‏هاى نماز به آنها سر مى‏كشد . پس اگر از كسانى باشد كه در وقت نمازها بر آن مواظبت مى‏كنند، شهادتين (گواهى به يگانگى خدا و رسالت محمّد) را به او تلقين مى‏كند و ابليس را از او دور مى‏كند».

۱۶۹.عنه صلى اللَّه عليه وآله : كُنّا مَرَّةً رُعاةَ الإِبِلِ ، فَصِرنَا اليَومَ رُعاةَ الشَّمسِ . ^۱

۱۷۰.عنه صلى اللَّه عليه وآله : إنَّ خِيارَ عِبادِ اللَّهِ الَّذينَ يُراعونَ الشَّمسَ وَالقَمَرَ وَالنُّجومَ وَالأَظِلَّةَ لِذِكرِ اللَّهِ . ^۲

۱۷۱.الإمام الصادق عليه السلام : دَخَلَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله عَلى‏ رَجُلٍ مِن أصحابِهِ وهُوَ يَجودُ بِنَفسِهِ ، فَقالَ : يا مَلَكَ المَوتِ ارفُق بِصاحِبي فَإِنَّهُ مُؤمِنٌ . فَقالَ : أبشِر يا مُحَمَّدُ ، فَإِنّي بِكُلِّ مُؤمِنٌ رَفيقٌ ، وَاعلَم يا مُحَمَّدُ أنّي أقبِضُ روحَ ابنِ آدَمَ فَيَجزَعُ أهلُهُ ، فَأَقومُ في ناحِيَةِ دارِهِم فَأَقولُ : ما هذَا الجَزَعُ؟! فَوَاللَّهِ ما تَعَجَّلناهُ قَبلَ أجَلِهِ ... وَاعلَموا أنَّ لَنا فيكُم عَودَةً ثُمَّ عَودَةً ، فَالحَذَرَ الحَذَرَ ، إنَّهُ لَيسَ في شَرقِها ولا في غَربِها أهلُ بَيتِ مَدَرٍ ولا وَبَرٍ ^۳ إلّا وأنَا أتَصَفَّحُهُم في كُلِّ يَومٍ خَمسَ مَرّاتٍ ، ولَأَنا أعلَمُ بِصَغيرِهِم وكَبيرِهِم مِنهُم بِأَنفُسِهِم ، ولَو أرَدتُ قَبضَ روحِ بَعوضَةٍ ما قَدَرتُ عَلَيها حَتّى‏ يَأمُرَني رَبّي بِها .
فَقالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله : إنَّما يَتَصَفَّحُهُم في مَواقيتِ الصَّلاةِ ، فَإِن كانَ مِمَّن يُواظِبُ عَلَيها عِندَ مواقيتِها ، لَقَّنَهُ شَهادَةَ أن لا إلهَ إلَّا اللَّهُ ، وأنَّ مُحَمَّداً رَسولُ اللَّهِ ، ونَحّى‏ عَنهُ مَلَكُ المَوتِ إبليسَ . ^۴