۱۱۴.امام رضا عليه السلام - در تبيين حكمت نماز - : اطاعتى است كه [خدا] آنان را بِدان فرمان داده و آيينى است كه بر آن وادارشان ساخته است. در نماز، بزرگداشت و گراميداشت خداوند، و فروتنى بنده به هنگام سجده است و اقرار به اين كه بالاتر از او، پروردگارى است كه به عبادتش مىپردازد و برايش سجده مىكند.
ر . ك : ح ۱۲۳ .
۳ / ۲
بازدارى از فساد
قرآن
(نماز را به پا دار كه بى گمان ، نماز از كار زشت و ناپسند باز مىدارد و ياد خدا بزرگتر است).
حديث
۱۱۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس نمازش او را از كار زشت و ناپسند باز ندارد، جز دورى از خدا نمىافزايد .
۱۱۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : كسى كه از نماز فرمان نبرد، نمازى ندارد و فرمان بردن از نماز، خوددارى از كار زشت و ناپسند است.