دسته سوم و بخشى از روايات دسته چهارم، نخستين مورد سؤال را تنها در حوزه اعمال و كردار، معيّن نمودهاند و به اصطلاح، قصر اضافى و حصر نسبى هستند. اين نظر به وسيله روايات دسته پنجم و نيز رواياتى كه در پى مىآيند و به اين نكته تصريح دارند، به سادگى قابل تصديق است، مانند روايت: «وَ هِىَ أوَّلُ ما يُنظَرُ فيهِ مِن عَمَلِ ابنِ آدَمَ» ۱ و حديث: «إنّ أوَّلَ ما يُحاسَبُ بِهِ العَبدُ يَومَ القِيامَةِ مِن عَمَلِهِ صَلاتُهُ» ۲ و يكى دو حديث ديگر كه در همين باب آورده شدهاند.
گفتنى است شيخ صدوق در توصيف دين اماميه و در وصف نماز، چنين گفته است:
إنَّها ... أوّلُ ما يُسألُ عَنهُ العَبدُ بَعدَ المَعرِفَةِ. ۳نخستين چيزى كه پس از معرفت و باورها، از آن سؤال مىشود، نماز است .
اين تصريح، به گونهاى تأييد برداشت حاضر از روايات باب است.
به سخن ديگر، باورها و عقايد ، تقدّم رتبى دارند و ميان آنها مهمترين و اساسىترين باورها، يعنى توحيد و نبوّت و ولايت، نخستين سؤال هستند و ميان اعمال، مهمترين آنها، نماز، زكات، روزه و حج هستند كه نماز از اهمّيت بيشترى نسبت به بقيّه برخودار است و از اين رو ، اوّلين مورد سؤال و بازخواست الهى است.
