۱۱۳۱.الكافى - به نقل از ابو سعيد مدائنى - : امام صادق عليه السلام به من فرمود: «آيا تو را چيزى نياموزم كه آن را در نماز جعفر [طيّار] بگويى؟».
گفتم: چرا.
فرمود: «هر گاه در سجده آخر ركعت چهارم قرار گرفتى، چون تسبيحت را تمام كردى، بگو: "پاكا خدايى كه جامه عزّت و وقار، پوشيده است! پاكا خدايى كه رداى شُكوه و بزرگى بر تن كرده و بِدان آراسته است! پاكا خدايى كه تسبيح، جز او را نسزد! پاكا خدايى كه دانش او، هر چيزى را شماره كرده است [و بر همه چيز، احاطه علمى دارد] ! پاكا خداوندگار نواخت و نعمت‏ها! پاكا خداوندگار توانايى و بزرگوارى!
بار خدايا! از تو درخواست مى‏كنم، به حقّ عرشت كه مظهر عزّت و قدرت توست، و به حقّ كتابت كه منتهاى رحمت توست، و به حقّ بزرگ‏ترين نامت و به حقّ كلمات تامّه‏ات كه به راستى و داد و برابرى كامل گشته‏اند. بر محمّد و خاندان او درود فرست و فلان و بهمان حاجت مرا برآورده ساز"».

۱۱۳۲.امام صادق عليه السلام : روز چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه را روزه بگير، و چون شامگاه روز پنجشنبه رسيد ، به ده بينوا، ده مُد ، به هر كدام يك مُد گندم ، صدقه بده و چون روز جمعه شد، غسل كن و به صحرا برو و نماز جعفر بن ابى طالب را بخوان و زانوانت را برهنه كن و آنها را به زمين بچسبان و بگو: «اى آن كه زيبايى را آشكار كرد و زشتى را پوشاند! اى آن كه [بندگان را] به گناه نگرفت و پرده را ندريد! اى بزرگ بخشايش! اى نيكو درگذرنده! اى گسترده آمرزش! اى دستت به رحمت گشوده! اى همراه هر راز نهان، و نهايت هر شكايت! اى ناديده گيرنده لغزش‏ها! اى كه گذشتت بزرگوارانه است! اى كه نعمت‏بخشى‏ات سترگ است! اى آغازگر نعمت‏ها پيش از استحقاق آنها! اى پروردگار ! اى پروردگار ! (ده بار)، اى خداى يكتا ! اى خداى يكتا ! (ده بار) اى سَرور ! اى سَرور ! (ده بار) اى مولا ! اى مولا! (ده بار) اى اميد من ! اى اميد من ! (ده بار) اى فرياد رس ! اى فرياد رس ! (ده بار) اى نهايت آرزو ! اى نهايت آرزو ! (ده بار) اى گسترده‏مهر ! اى گسترده‏مهر ! (ده بار) اى مهربان ! اى مهربان ! (ده بار) اى عطا كننده نيكى‏ها ! اى عطا كننده نيكى‏ها (ده بار) بر محمّد و خاندان محمّد، درودى فراوان و پاكيزه بفرست ، مانند بهترين درودى كه بر هر يك از آفريدگانت فرستاده‏اى (ده بار)» و حاجتت را مى‏طلبى.

۱۱۳۱.الكافي عن أبي سعيد المدائني : قالَ لي أبو عَبدِ اللَّهِ عليه السلام : ألا اُعَلِّمُكَ شَيئاً تَقولُهُ في صَلاةِ جَعفَرٍ ؟ فَقُلتُ : بَلى‏ ، فَقالَ : إذا كُنتَ في آخِرِ سَجدَةٍ مِنَ الأَربَعِ رَكَعاتٍ فَقُل إذا فَرَغتَ مِن تَسبيحِكَ :
سُبحانَ مَن لَبِسَ العِزَّ وَالوَقارَ ، سُبحانَ مَن تَعَطَّفَ بِالمَجدِ وتَكَرَّمَ بِهِ ، سُبحانَ مَن لا يَنبَغِي التَّسبيحُ إلّا لَهُ ، سُبحانَ مَن أحصى‏ كُلَّ شَي‏ءٍ عِلمُهُ ، سُبحانَ ذِي المَنِّ وَالنِّعَمِ ، سُبحانَ ذِي القُدرَةِ وَالكَرَمِ ، اللَّهُمَّ إنّي أسأَ لُكَ بِمَعاقِدِ العِزِّ مِن عَرشِكَ ، ومُنتَهَى الرَّحمَةِ مِن كِتابِكَ ، وَاسمِكَ الأَعظَمِ وكَلِماتِكَ التّامَّةِ الَّتي تَمَّت صِدقاً وعَدلاً، صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وأَهلِ بَيتِهِ وَافعَل بي كَذا وكَذا . ^۱

۱۱۳۲.الإمام الصادق عليه السلام : صُم يَومَ الأَربِعاءِ وَالخَميسِ وَالجُمُعَةِ ، فَإِذا كانَ عَشِيَّةُ يَومِ الخَميسِ تَصَدَّقتَ عَلى‏ عَشَرَةِ مَساكينَ مُدّاً مُدّاً مِن طَعامٍ ، فَإِذا كانَ يَومُ الجُمُعَةِ اغتَسَلتَ وبَرَزتَ إلَى الصَّحراءِ ، فَصَلِّ صَلاةَ جَعفَرِ بنِ أبي طالِبٍ عليه السلام ، وَاكشِف رُكبَتَيكَ وأَلزِمهُمَا الأَرضَ وقُل :
يا مَن أظهَرَ الجَميلَ وسَتَرَ القَبيحَ ، يا مَن لَم يُؤاخِذ بِالجَريرَةِ ولَم يَهتِكِ السِّترَ ، يا عَظيمَ العَفوِ ، يا حَسَنَ التَّجاوُزِ ، يا واسِعَ المَغفِرَةِ ، يا باسِطَ اليَدَينِ بِالرَّحمَةِ ، يا صاحِبَ كُلِّ نَجوى‏ ، ومُنتَهى‏ كُلِّ شَكوى‏ ، يا مُقيلَ العَثَراتِ ، يا كَريمَ الصَّفحِ ، يا عَظيمَ المَنِّ ، يا مُبتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبلَ استِحقاقِها ، يا رَبّاه يا رَبّاه - عَشراً - يا اللَّهُ يا اللَّهُ - عَشراً - يا سَيِّداه يا سَيِّداه - عَشراً - يا مَولاه يا مَولاه - عَشراً - يا رَجاياه - عَشراً - يا غِياثاه - عَشراً - يا غايَةَ رَغبَتاه - عَشراً - يا رَحمانُ - عَشراً - يا رَحيمُ - عَشراً - يا مُعطِيَ الخَيراتِ - عَشراً - صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ كَثيراً طَيِّباً كَأَفضَلِ ما صَلَّيتَ عَلى‏ أحَدٍ مِن خَلقِكَ - عَشراً - وتَسأَلُ حاجَتَكَ . ^۲