۱۰۴۱.امام صادق عليه السلام - به كسى كه از گناهان بزرگ پرسيده بود - : ترك كردن عمدى نماز يا چيز ديگرى كه خداى عزّ وجلّ واجب كرده است؛ زيرا پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله فرمود: «هر كس نماز را به عمد ترك كند، از پيمان خداوند و پيمان پيامبرش، بيرون رفته است».

۱۰۴۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس نمازى را نخواند، خداوند را خواهد ديد در حالى كه بر او خشمناك است.

۱۰۴۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس نماز را عمداً ترك كند، خداوند ، عملش را تباه مى‏كند.

۱۰۴۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس نمازش را بدون عذر رها كند تا فوت شود، عملش را نابود كرده است.

۱۰۴۵.مسند ابن حنبل - به نقل از عبد اللَّه بن عمرو - : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله فرمود : «هر كس نماز را در حالت مستى ، يك بار ترك كند، گويى همه دنيا و آنچه در آن است ، براى او بوده و از دستش گرفته‏اند و هر كس نماز را در حالت مستى ، چهار مرتبه ترك كند، حقّ خداوند است كه از "طينة الخَبال" به او بنوشاند».
گفته شد: اى پيامبر خدا! «طينة الخَبال» چيست؟
فرمود: «شيره (چركابه زخم) دوزخيان» .

۱۰۴۱.الإمام الصادق عليه السلام - لِمَن سَأَلَهُ عَنِ الكَبائِرِ - : تَركُ الصَّلاةِ مُتَعَمِّداً أو شَيئاً مِمّا فَرَضَ اللَّهُ ؛ لِأَنَّ رسول اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله قالَ : «مَن تَرَكَ الصَّلاةَ مُتَعَمِّداً فَقَد بَرِئَ مِن ذِمَّةِ اللَّهِ وذِمَّةِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله» . ^۱

۱۰۴۲.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه وآله : مَن تَرَكَ صَلاةً لَقِيَ اللَّهَ وهُوَ عَلَيهِ غَضبانُ . ^۲

۱۰۴۳.عنه صلى اللَّه عليه وآله : مَن تَرَكَ الصَّلاةَ مُتَعَمِّداً أحبَطَ اللَّهُ عَمَلَهُ . ^۳

۱۰۴۴.عنه صلى اللَّه عليه وآله : مَن تَرَكَ صَلاتَهُ حَتّى‏ تَفوتَهُ مِن غَيرِ عُذرٍ ، فَقَد حَبِطَ عَمَلُهُ . ^۴

۱۰۴۵.مسند ابن حنبل عن عبد اللَّه بن عمرو عن رسول اللَّه صلى اللَّه عليه وآله : مَن تَرَكَ الصَّلاةَ سَكَراً مَرَّةً واحِدَةً ، فَكَأَنَّما كانَت لَهُ الدُّنيا وما عَلَيها فَسُلِبَها . ومَن تَرَكَ الصَّلاةَ سَكَراً أربَعَ مَرّاتٍ ، كانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ عزّ وجلّ أن يَسقِيَهُ مِن طينَةِ الخَبالِ .
قيلَ : وما طينَةُ الخَبالِ يا رَسولَ اللَّهِ؟
قال : عُصارَةُ أهلِ جَهَنَّمَ . ^۵