۱۰۰۸.علل الشرائع - به نقل از عبيد اللَّه بن على حلبى - : امام صادق عليه السلام فرمود : «پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله فرمود: جدا افتاده از خانواده و دارايى‏اش، كسى است كه نماز عصر را تباه كند».
گفتم: معناى جدا افتاده از خانواده و دارايى چيست؟
فرمود: «در بهشت، خانواده و مالى ندارد. معناى تباه كردن نماز عصر، به تأخير انداختن عمدى آن تا هنگام زرد شدن و غروب خورشيد است» .

۱۰۰۹.امام صادق عليه السلام - در يادكرد از سربازان عقل - : نماز ، و ضدّ آن ، تباه كردن آن است.

۱۰۱۰.امام صادق عليه السلام : بنده هنگامى كه نماز را در وقتش مى‏خواند و بر آن مواظبت مى‏ورزد، نمازش سپيد و پاكيزه بالا مى‏رود و مى‏گويد: «مرا حفظ كردى . خدا حفظت كند!» و هنگامى كه آن را در وقتش نخواند و بر آن مواظبت نورزد، سياه و تاريك بالا مى‏رود و مى‏گويد: «مرا تباه كردى . خدا تباهت كند!».

۱۰۰۸.علل الشرائع عن عبيد اللَّه بن عليّ الحلبي عن الإمام الصادق عليه السلام : إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله قالَ : «المَوتورُ أهلَهُ ومالَهُ مَن ضَيَّعَ صَلاةَ العَصرِ» ، قُلتُ : مَا المَوتورُ أهلَهُ ومالَهُ؟
قالَ : لا يَكونُ لَهُ فِي الجَنَّةِ أهلٌ ولا مالٌ ، يُضَيِّعُها فَيَدَعُها مُتَعَمِّداً حَتّى‏ تَصفَرَّ الشَّمسُ وتَغيبَ . ^۱

۱۰۰۹.الإمام الصادق عليه السلام - في ذِكرِ جُنودِ العَقلِ - : الصَّلاة ، وضِدَّها الإِضاعَةَ . ^۲

۱۰۱۰.عنه عليه السلام : إنَّ العَبدَ إذا صَلَّى الصَّلاةَ في وَقتِها وحافَظَ عَلَيهَا، ارتَفَعَت بَيضاءَ نَقِيَّةً تَقولُ : «حَفِظتَني حَفِظَكَ اللَّهُ»، وإذا لَم يُصَلِّها لِوَقتِها ولَم يُحافِظ عَلَيهَا، ارتَفَعَت سَوداءَ مُظلِمَةً تَقولُ : «ضَيَّعتَني ضَيَّعَكَ اللَّهُ». ^۳