۱۰۰۰.امام صادق عليه السلام - درباره سخن خداى متعال: (نماز بر مؤمنان ، نوشته (واجب) شده است)- : يعنى نوشتهاى حتمى [و نه تنگ و مضيّق] و اين گونه نيست كه اگر اندكى جلو و عقب كردى ، ضررى به تو بزند تا آن جا كه به حدّ ضايع كردن نرسد ، كه خداى عزّ وجلّ در باره اين قوم مىفرمايد: (نماز را تباه كردند و از شهوتها پيروى نمودند . به همين زودى به گمراهى مىرسند) .
۱۰۰۱.الكافى - به نقل از محمّد بن فضيل - : از عبد صالح (امام كاظم عليه السلام) در باره سخن خداى عزّ وجلّ : (كسانى كه از نمازشان غافل اند) پرسيدم. فرمود: «مقصود ، تباه كردن است» .
۱۰۰۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : همواره شيطان از انسانِ باايمان، هراسان است تا هنگامى كه بر نمازهاى پنجگانه مواظبت ورزد. پس هر گاه آنها را تباه كند ، بر او جرئت مىيابد و او را در گناهان بزرگ وارد مىكند.
۱۰۰۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هنگامى كه نماز در وقتش خوانده شود، درخشان و كامل بالا مىرود و درهاى آسمان به رويش گشوده مىشوند تا به عرش مىرسد و براى صاحبش شفاعت مىكند و مىگويد: «خدا حفظت كند، آن گونه كه مرا حفظ كردى!» و هنگامى كه نماز در غير وقتش خوانده شود ، تاريك بالا مىرود و درهاى آسمان به رويش بسته مىشوند و سپس مانند پارچه كهنه در هم پيچيده مىشود و به صورت صاحبش زده مىشود و مىگويد: «خدا تو را ضايع كند ، آن گونه كه مرا ضايع كردى!» .
