۹۷۸.تهذيب الأحكام - به نقل از سفيان بن خالد ، در توصيف نماز امام صادق عليه السلام - : روزى نماز مى‏خواند كه مردى از پيش روى ايشان گذشت و پسرش موسى عليه السلام هم نشسته بود. هنگامى كه نماز را به پايان برد، پسرش (موسى) به ايشان گفت: اى پدر ! آيا نديدى كه آن مرد از پيش رويت گذشت؟
فرمود : «اى پسركم ! آن كس كه برايش نماز مى‏گزارم، از آن كه از پيش رويم گذشت، به من نزديك‏تر است».

۹۷۹.الكافى - به نقل از حمزة بن حمران و حسن بن زياد - : بر امام صادق عليه السلام وارد شديم ، در حالى كه نزدش گروهى بودند كه با آنها نماز عصر را [به جماعت ]مى‏گزارد ؛ ولى ما نماز خوانده بوديم. در ركوعش سى و چهار يا سى و سه بار «سبحان ربّى العظيم» را شمرديم.
يكى از اين دو راوى در روايتش چنين افزود: «و بحمده» به تعداد يكسان در ركوع و سجود.

۹۸۰.الكافى - به نقل از ابان بن تغلب - : بر امام صادق عليه السلام وارد شدم. نماز مى‏خواند. پس در ركوع و سجودش شصت تسبيح شمردم .

ر . ك : ج ۱ / ح ۴۵۸ و ۴۶۴ و ۵۰۹ و ۵۵۳ .

۹۷۸.تهذيب الأحكام عن سُفيان بن خالد - في ذِكرِ صَلاةِ الإِمامِ الصّادِقِ عليه السلام - : إنَّهُ كانَ يُصَلّي ذاتَ يَومٍ إذ مَرَّ رَجُلٌ قُدّامَهُ وَابنُهُ موسى‏ عليه السلام جالِسٌ ، فَلَمَّا انصَرَفَ قالَ لَهُ ابنُهُ : يا أبَه ، ما رَأَيتَ الرَّجُلَ مَرَّ قُدّامَكَ؟ فَقالَ : يا بُنَيَّ ، إنَّ الَّذي اُصَلّي لَهُ أقرَبُ إلَيَّ مِنَ الَّذي مَرَّ قُدّامي . ^۱

۹۷۹.الكافي عن حمزة بن حمران والحسن بن زياد : دَخَلنا عَلى‏ أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام وعِندَهُ قَومٌ فَصَلّى‏ بِهِمُ العَصرَ وقَد كُنّا صَلَّينا، فَعَدَّدنا لَهُ في رُكوعِهِ «سُبحانَ رَبِّيَ العَظيمِ» أربَعاً وثَلاثينَ أو ثلاثاً وثلاثينَ مَرَّةً . وقالَ أحَدُهُما في حَديثِهِ : «وبِحَمدِهِ» فِي الرُّكوعِ وَالسُّجودِ سِواءً . ^۲

۹۸۰.الكافي عن أبان بن تَغلِب : دَخَلتُ عَلى‏ أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام وهُوَ يُصَلّي ، فَعَدَدتُ لَهُ فِي الرُّكوعِ وَالسُّجودِ سِتّينَ تَسبيحَةً . ^۳

راجع : ج ۱ / ح ۴۵۸ و ۴۶۴ و ۵۰۹ و ۵۵۳ .