۹۴۸.إرشاد القلوب - در باره امام على عليه السلام - : براى او در ميان دو سپاه ، براى نماز فرش پهن كردند ، در حالى كه در اطرافش تيرها فرود مىآمدند ، و او از خداوند ، غافل نبود و حالتش تغيير نمىكرد و در عبادتش كوتاهى نمىورزيد. هنگامى كه رو به خداوند متعال مىنمود، با تمام وجود ، توجّه مىكرد و نظرش از دنيا و هر چه دنيايى است ، بريده مىشد ، تا جايى كه درد را حس نمىكرد ؛ چون وقتى مىخواستند آهنپارهها و تيرها را از بدن شريفش بيرون بياورند ، مىگذاشتند تا مشغول نماز شود ، وقتى مشغول نماز مىشد و رو به خداوند متعال مىآورد ، آهنپارهها را از تنش بيرون مىآوردند و متوجّه نمىشد . هنگامى كه از نمازش فارغ مىشد ، مىديد آنها را در آوردهاند . پس به پسرش حسن عليه السلام مىفرمود : «اين فقط كار توست ، اى حسن!» .
۱۲ / ۲ - ۵
حالتش در آستانه نماز
۹۴۹.امام صادق عليه السلام : هر گاه على عليه السلام به نماز مىايستاد و مىگفت: «رو به سوى كسى آوردم كه آسمانها و زمين را آفريده است»، رنگش تغيير مىكرد، به گونهاى كه در چهرهاش هويدا مىشد.
۱۲ / ۲ - ۶
حالتش در ركوع
۹۵۰.امام صادق عليه السلام : على عليه السلام، چنان ركوع به جا مىآورد كه عرقش جارى مىشد ، به گونهاى كه از طولانى شدن نماز، غرق در عرق مىشد.