۱۲ / ۲
ويژگى نماز امام على عليه السلام
۱۲ / ۲ - ۱
نمازش، نماز پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله بود
۹۴۳.صحيح البخارى - به نقل از مطّرف بن عبد اللَّه - : من و عمران بن حصين ، پشت سرِ على بن ابى طالب عليه السلام نماز به جا آورديم . او هر گاه سجده مىكرد ، تكبير مىگفت و هر گاه سر بلند مىكرد ، تكبير مىگفت و هر گاه بر مىخاست ، تكبير مىگفت .
هنگام پايان نماز ، عمران بن حصين دست مرا گرفت و گفت: اين نماز ، نماز محمّد صلى اللَّه عليه وآله را به ياد من آورْد . و يا گفت: با ما نماز محمّد صلى اللَّه عليه وآله را به جا آورد .
۹۴۴.مسند ابن حنبل - به نقل از مطرّف بن عبد اللَّه - : من و عمران بن حصين ، در كوفه پشت سرِ على بن ابى طالب عليه السلام نماز گزارديم . هر گاه ركوع مىكرد يا به سجده مىرفت ، براى ما تكبير مىگفت . و در همه تكبير گفت.
هنگامى كه از نماز فارغ شديم، عمران به من گفت: از مدّتها پيش - يا گفت: از فلان وقت - نمازى شبيهتر از اين (نماز على عليه السلام) به نمازِ پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله به جا نياورده بودم.
۱۲ / ۲ - ۲
اهتمامش به اوّل وقت
۹۴۵.كشف اليقين - در توصيف نماز امام على عليه السلام - : ايشان روزى در جنگ صفّين ، سرگرم پيكار و جنگ بود و با اين همه ميان دو صف، مراقب خورشيد بود. ابن عباس به ايشان گفت : اى امير مؤمنان ! اين چه كارى است؟
فرمود: «به زوال خورشيد مىنگرم تا نماز بگزاريم».
ابن عباس گفت : آيا اكنون، هنگام نماز است؟! جنگ، ما را از نماز به خود مشغول داشته است.
فرمود: «براى چه با اينها مىجنگيم؟! ما فقط براى نماز با اينها مىجنگيم».