۶. قُنوت
بر پايه احاديث متواتر، امامان اهل بيت عليهم السلام پاسدار، مبلّغ و تبيينگر سنّت نبوى اند. بر اين اساس، چنانچه در مواردى ، سنّت و سيره پيامبر صلى اللَّه عليه وآله به ما نرسيده باشد، مىتوان از سيره آن بزرگواران، سيره پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله را كشف كرد.
بر اين اساس، فقهاى شيعه، قنوت را از جمله مستحبّات مؤكّدى بر مىشمرند كه انجام آن، در همه نمازها مشروع بوده و اختصاص به نماز خاصّى ندارد و محلّ انجام آن نيز پس از قرائت ركعت دوم و پيش از ركوع است، مگر در نماز جمعه كه حكم آن ، قدرى متفاوت با ديگر نمازهاست. ۱ مستند اين رأى، روايات متعدّدى هستند كه از اهل بيت عليهم السلام صادر شده اند، مانند : آنچه شيخ كلينى در الكافى و شيخ طوسى در دو كتاب تهذيب الأحكام و الاستبصار خود، از امام باقر عليه السلام نقل كردهاند:
القُنوتُ فى كُلِّ صَلاةٍ فى الرَّكعَةِ الثّانِيَّةِ قَبلَ الرُّكوعِ . ۲قنوت در نمازها، پيش از ركوع ركعت دوم است.
اهل سنّت نيز، با نقل رواياتى از براء بن عازب ، تمام نمازهاى واجب پيامبر خدا را داراى قنوت گزارش كردهاند . ۳ با اين حال، در باره انجام قنوت، آراى متفاوتى در بين فقيهانشان به چشم مىخورد: شافعى ، قنوت را تنها در نماز صبح ، مستحب مىداند . ابو حنيفه جز در نماز وَتر، قنوت را مكروه دانسته ۴ و ابن حنبل نيز آن را براى امام در صورتى مُجاز مىداند كه گروهى براى جهاد اعزام شده باشند و ضرورت داشته باشد برايشان دعا كرد. ۵
