۹۳۵.سنن أبى داوود - به نقل از محمّد بن عمرو بن عطا - : شنيدم ابو حميد ساعدى در ميان ده نفر از اصحاب پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله - كه از جمله آنان ابو قتاده بود - ، گفت: من از همه شما به نماز پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله داناترم.
گفتند: چه طور؟! به خدا سوگند، تو نه بيشتر از ما با پيامبر بودهاى و نه پيشتر !
گفت: آرى .
گفتند: عرضه كن.
گفت: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله هنگامى كه به نماز مىايستاد، دستانش را تا برابر شانههايش بالا مىآورد و سپس تكبير مىگفت ، تا اين كه هر استخوانى در بدن ، جاى خودش قرار مىگرفت و پس از آن به قرائت مىپرداخت. سپس تكبير مىگفت و دستانش را تا برابر شانههايش بالا مىآورد. سپس ركوع مىكرد و كف دستانش را بر زانوانش مىنهاد. سپس خود را كشيده و صاف مىكرد ، بى آن كه سرش را پايين اندازد و يا كج كند، و هنگامى كه سر از ركوع بر مىداشت ، مىگفت: «خداوند به كسى كه او را بستايد، گوش مىدهد». سپس دستانش را تا برابر شانههايش به اعتدال بالا مىآورد و تكبير مىگفت. سپس به زمين مىافتاد و دستانش را از پهلوهايش فاصله مىداد. سپس سر بر مىداشت و پاى چپش را خم كرده، بر آن مىنشست. در سجده، انگشتان پايش را باز مىنمود و پس از سجده تكبير مىگفت و بر مىخاست و پاى چپش را خم كرده ، رويش مىنشست، تا اين كه هر استخوانى از بدن به جاى خود باز گردد. سپس در سجده ديگر نيز چنين مىكرد. هنگام برخاستن از هر دو ركعت، تكبير مىگفت و دستانش را تا برابر شانههايش بالا مىآورد، همان گونه كه در آغاز نماز مىكرد. در بقيّه نماز هم اينها را انجام مىداد تا اين كه در سجدهاى كه پس از آن سلام نماز بود، پاى چپش را عقب مىكشيد و بر سرين و طرف چپ بدنش مىنشست.
[اصحاب] گفتند: راست گفتى. اين گونه نماز مىخواند.
