۹۳۲.سنن النسائى - به نقل از عبد الجبّار بن وائل ، در باره پدرش - : او ديد كه پيامبر صلى اللَّه عليه وآله هنگام آغاز نماز، دستانش را آن اندازه بالا آورد كه انگشتان شستش تا نزديكى نرمه گوشهايش رسيد.
۹۳۳.امام على عليه السلام - در وصف نماز پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله - : هنگامى كه به نماز واجب مىايستاد ، تكبير مىگفت و دستهايش را تا رو به روى شانههايش بالا مىآورد و هنگامى كه مىخواست به ركوع برود و نيز پس از برخاستن ، چنين مىكرد و هنگام نشستن در نماز، هيچ گاه دستهايش را بالا نمىآورد و هنگامى كه از دو سجده بر مىخاست ، دستهايش را تا شانههايش بالا مىآورد و تكبير مىگفت .
۹۳۴.امام على عليه السلام : هنگامى كه اين آيه بر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله نازل شد: (ما به تو كوثر را بخشيديم. پس براى پروردگارت نماز بخوان و نحر كن) ، پيامبر صلى اللَّه عليه وآله فرمود: «اى جبرئيل! اين «نحر» كه پروردگارم مرا به آن فرمان داده، چيست؟» .
جبرئيل گفت: آن، قربانى كردن نيست؛ بلكه دستور مىدهد هنگام تكبير در آغاز نماز و ركوع و سر از ركوع برداشتن، دستهاى خود را بالا ببرى ، كه نماز ما و فرشتگان هفت آسمان ، چنين است.
پيامبر صلى اللَّه عليه وآله فرمود: «بالا بردن دست، همان خاكسارىاى است كه خداى عزّ وجلّ فرمود: (براى پروردگارشان خاكسارى و تضرّع نكردند) » .
