۹۱۷.امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله شام و يا چيز ديگرى را بر نماز ، مقدّم نمى‏داشت و وقت نماز كه مى‏رسيد، گويى خانواده و دوستى نمى‏شناسد. ^۱

۹۱۸.عدّة الداعى - به نقل از عايشه - : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله با ما گفتگو مى‏كرد و ما با او گفتگو مى‏كرديم. هنگام نماز كه مى‏شد ، گويا نه او ما را مى‏شناخته است و نه ما او را مى‏شناخته‏ايم.

۹۱۹.سنن الدارقطنى - به نقل از جابر - : خوراك يا چيز ديگرى ، پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله را از نماز مغرب به خود مشغول نمى‏كرد.

۹۲۰.صحيح البخارى - به نقل از اسود بن يزيد - : از عايشه پرسيدم: پيامبر ميان خانواده‏اش چگونه بود؟ گفت: در خدمت آنان بود و هنگامى كه وقت نماز فرا مى‏رسيد، به نماز مى‏ايستاد.

۹۲۱.المستدرك على الصحيحين - به نقل از عايشه - : هيچ گاه نديدم پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله نمازى را به وقت ديگرى اندازد ، تا آن كه خداى عزّ وجلّ قبض روحش كرد.

۹۱۷.الإمام عليّ عليه السلام : كانَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله لا يُؤثِرُ عَلَى الصَّلاةِ عَشاءً ولا غَيرَهُ ، وكانَ إذا دَخَلَ وَقتُها كَأَنَّهُ لا يَعرِفُ أهلاً ولا حَميماً . ^۱

۹۱۸.عدّة الدّاعي عن عائشة : كانَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله يُحَدِّثُنا ونُحَدِّثُهُ ، فَإِذا حَضَرَتِ الصَّلاةُ فَكَأَنَّهُ لَم يَعرِفنا ولَم نَعرِفهُ . ^۲

۹۱۹.سنن الدارقطنيّ عن جابر : كانَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله لا يُلهيهِ عَن صَلاةِ المَغرِبِ طَعامٌ ولا غَيرُهُ . ^۳

۹۲۰.صحيح البخاري عن الأسود بن يزيد : سَأَلتُ عائِشَةَ : ما كانَ النَّبِيُّ صلى اللَّه عليه وآله يَصنَعُ في أهلِهِ؟
قالَت : كانَ في مِهنَةِ ^۴ أهلِهِ ، فَإِذا حَضَرَتِ الصَّلاةُ قامَ إلَى الصَّلاةِ . ^۵

۹۲۱.المُستدرك على الصحيحين عن عائشة : ما رَأَيتُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله أخَّرَ صَلاةً إلَى الوَقتِ الآخِرِ حَتّى‏ قَبَضَهُ اللَّهُ . ^۶