۸۴۸.امام صادق عليه السلام : در پى نمازهاى واجب، اين دعاها را مىخوانى: «خدايا ! به حقّ محمّد و خاندان محمّد، رهايى از آتش را از تو مىخواهم. پس رهايىمان را برايمان بنويس و ما را در دوزخ مگذار و در عذاب و خوارىات گرفتارمان مكن و از طعام و شراب تلخ و سوزنده آن به ما مخوران و ما را با شيطانها در دوزخ ، گرد هم مياور و ما را به صورت به آن مينداز و از لباسهاى آتشين و شلوارهاى مس گداخته به ما مپوشان و - اى خداى بىهمتا - ما را روز قيامت از هر بدى برهان و به رحمتت ما را در زمره صالحان در آور و به جرگه بالانشينان ارتقا بده و جام برگرفته از بادهها و چشمههاى بهشتى به ما بنوشان و به رحمتت، حورىهاى بهشتى را به همسرى ما در آور و از پسركانِ به سان مرواريد پنهان ، به خدمت ما بگمار و از ميوهها و گوشت پرندگان بهشت به ما بخوران و از جامه ابريشم و پرنيان نازك و ديباى ستبر به ما بپوشان و شب قدر و حجّ خانهات را روزى ما بفرما و ما را استوار و جايگاهمان را به خود ، نزديك بگردان و دعا و درخواست نيكوى ما را اجابت كن.
اى آفريدگار ما! صداى ما را بشنو و جواب بده، و هنگامى كه آدميان نخستين و فرجامين را روز قيامت گرد آوردى، بر ما رحم كن ، اى پروردگار من ! پناهنده به تو عزيز و ثناى تو باشكوه است و معبودى غير تو نيست».
