۸۴۳.الكافى - به نقل از حسين خراسانى - : به امام صادق عليه السلام از دردم شِكوه كردم. فرمود: «هنگامى كه نماز خواندى، دستت را بر جايگاه سجدهات بگذار و بگو: "به نام خدا . محمّد ، پيامبر خداست . اى شفا دهنده ! مرا شفا بده كه شفايى جز شفاى تو نيست ؛ شفايى كه بيمارىاى بر جاى ننهد؛ شفايى از هر درد و ناخوشى"» .
۸۴۴.امام صادق عليه السلام : در پى هر نماز ، اين دعا را وا مگذار: «خودم و آنچه را خدايم روزى كرده ، به خدايى مىسپارم كه يگانه و بىنياز است» و آن را [مانند سوره توحيد ]ادامه مىدهى و «خودم و آنچه را خدايم روزى كرده ، به خدايى مىسپارم كه خداوند فلق است» و آن را [مانند سوره فلق] ادامه مىدهى و «خودم و آنچه را خدايم روزى كرده، به خدايى مىسپارم كه خداى مردم است» و آن را [مانند سوره ناس ]ادامه مىدهى .
۸۴۵.امام صادق عليه السلام : پس از نماز مغرب و نمازهاى ديگر، دست راستت را بر پيشانى و صورتت مىكشى و مىگويى: «به نام خدايى كه جز او معبودى نيست؛ دانا به پيدا و نهان ، و مهربان و بخشنده . خدايا ! از غم و اندوه ، به تو پناه مىبرم و نيز از بيمارى و نادارى و ذلّت و خوارى و زشتىها ، آشكار و نهانشان».
۸۴۶.امام صادق عليه السلام : هنگامى كه از نمازت فارغ شدى ، بگو: «خدايا ! به اطاعت از تو و قبول ولايتت و ولايت پيامبرت و ولايت امامان ، از اوّلين تا آخرين آنها ، گردن مىنهم» و نام امامان را مىبرى . سپس بگو: «خدايا ! به اطاعت تو و ولايت ايشان و خشنودى به آنچه ايشان را بِدان برترى بخشيدى، گردن مىنهم . نه انكار ۱ مىكنم و نه از سر كبر ، سر مىپيچم ، به همان معنا كه در كتابت نازل كردى و با همان حدّ و مرزى كه برايمان آورده و نياورده است. باورمند، اقرار كننده و تسليم به آن هستم و به آن رضايت دارم. اى خداى من! تو را و سراى آخرت را بدان مىطلبم كه از بيم و اميد آن به تو روى آوردهام . پس تا زندهام، همين گونه زندهام بگذار و به گاه مرگ نيز مرا بر همين عقيده بميران و به گاه برانگيختن نيز مرا همين سان برانگيز، و اگر از من كوتاهىاى در گذشته بوده، از آن به سوى تو، توبه مىكنم و به آنچه نزد توست، رغبت مىورزم و از تو مىخواهم كه مرا از نافرمانىات حفظ كنى و مرا تا زندهام، چشم بر هم زدنى و نه كمتر و نه بيشتر ، به خودم وا ننهى، كه نفس به زشتى فرمان مىدهد، مگر آن كه تو رحم كنى، اى مهربانترينِ مهربانان! و از تو مىخواهم كه مرا با اطاعتت نگاه دارى تا در همان حالت و با خشنودىات از من، مرا از دنيا ببرى و فرجام مرا سعادت قرار دهى و براى هميشه دگرگونش نكنى ، كه نيرويى جز از سوى تو نيست».
