۸۲۰.سنن النسائى - به نقل از مسلم بن ابى بكره - : پدرم در پى نماز مى‏گفت: «خدايا ! از كفر و فقر و عذاب قبر به تو پناه مى‏برم».
من نيز آنها را مى‏گفتم. پدرم گفت: پسر عزيزم! اينها را از چه كسى ياد گرفته‏اى؟ گفتم: از تو.
گفت : پيامبر خدا آنها را در پى نماز مى‏گفت.

۸۲۱.الدعاء، طبرانى - به نقل از انس بن مالك - : پيامبر خدا در پى نمازها چنين دعا مى‏نمود: «خدايا ! از دانشى كه سود نمى‏دهد و دلى كه نرم نمى‏شود و نفسى كه سير نمى‏گردد و دعايى كه شنيده نمى‏شود ، به تو پناه مى‏برم. خدايا ! از اين چهار چيز به تو پناه مى‏برم» .

۸۲۲.المعجم الكبير ، طبرانى - به نقل از جابر بن سمره ، در يادكرد نماز پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله - : هنگامى كه سلام داد، شنيدم كه مى‏گويد: «خدايا ! همه خيرها را از تو مى‏خواهم؛ آنچه را مى‏دانم و آنچه را نمى‏دانم و از همه بدى‏ها به تو پناه مى‏برم؛ آنچه را مى‏دانم و آنچه را نمى‏دانم» .

۸۲۰.سنن النِّسائيّ عن مُسلِم بن أبي بَكرَة : كانَ أبي يَقولُ في دُبُرِ الصَّلاةِ : «اللَّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِنَ الكُفرِ وَالفَقرِ وعَذابِ القَبرِ» ، فَكُنتُ أقولُهُنّ ، فقال أبي : أي بُنَيَّ! عَمَّن أخَذتَ هذا؟ قُلتُ : عَنكَ ، قالَ : إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله كانَ يَقولُهُنَّ في دُبُرِ الصَّلاةِ . ^۱

۸۲۱.الدعاء للطَّبرانيّ عن أنس بن مالك : كانَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله يَدعو في دُبُرِ الصَّلَواتِ : اللَّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِن عِلمٍ لا يَنفَعُ ، وقَلبٍ لا يَخشَعُ ، ونَفسٍ لا تَشبَعُ ، ودُعاءٍ لا يُسمَعُ ، اللَّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِن اُولئِكَ الأَربَعِ . ^۲

۸۲۲.المعجم الكبير عن جابر بن سَمُرَة - في ذِكرِ صَلاةِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله - : ... فَلَمّا سَلَّمَ سَمِعتُهُ يَقولُ : اللَّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ مِنَ الخَيرِ كُلِّهِ ، ما عَلِمتُ مِنهُ وما لَم أعلَم ، وأعوذُ بِكَ مِنَ الشَّرِّ كُلِّهِ ، ما عَلِمتُ مِنهُ وما لَم أعلَم . ^۳