۸۱۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس مىخواهد كه خداوند ، او را روز قيامت به دليل زشتكارىهايش نگاه ندارد و ديوان عملش را نگشايد ، اين دعا را در پى هر نماز بخواند : «خدايا ! آمرزش تو، اميدوار كنندهتر از عمل من است و رحمت تو، گستردهتر از گناه من. خدايا ! اگر گناهم نزد تو بزرگ است، عفوت از گناه من بزرگتر است. خدايا! اگر من شايسته ترحّم تو نيستم ، امّا رحمتت شايسته رسيدن به من و فرا گرفتنم هست، كه آن ، همه چيز را فرا گرفته است. به رحمتت ، اى رحيمترين رحيمان!» .
۸۱۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله - خطاب به ابى بن كعب - : هنگامى كه از نمازت فارغ شدى و هنوز نشستهاى، مىگويى: «خدايا ! به كلمههايت و گرههاى عرشت، به ساكنان آسمانها و زمينت، به پيامبران و فرستادگانت، از تو مىخواهم كه جوابم را بدهى ، كه كارم سخت گشته است . از تو مىخواهم كه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و سختى مرا آسان كنى» .
۸۱۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هيچ بندهاى نيست كه دستش را پس از نماز بگشايد و سپس بگويد: «خدايا ! خداى من ! خداى ابراهيم و اسحاق و يعقوب ! خداى جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل ! از تو مىخواهم كه درخواستم را پاسخ دهى ، كه من بىچارهام، و مرا حفظ كنى ، كه من گرفتارم ، و با رحمتت مرا دريابى ، كه من گناهكارم ، و فقر را از من دور كنى ، كه من به [دامن] تو چنگ زدهام» ، ۱ جز آن كه به عهده خداوند است كه او را دست خالى باز نگرداند.
۸۱۷.مسند أبى يعلى - به نقل از انس بن مالك - : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله هنگامى كه با يارانش نماز مىخواند ، به مردم رو مىكرد و مىفرمود : «خدايا ! من از عملى كه رسوايم كند، به تو پناه مىبرم. خدايا ! من از ثروتى كه به طغيانم كشاند، به تو پناه مىبرم. خدايا ! من از همدمى كه آزارم دهد ، به تو پناه مىبرم. خدايا ! من از چيزى كه غافلم كند ، به تو پناه مىبرم. خدايا ! من از فقرى كه به فراموشىام بينجامد، به تو پناه مىبرم» .
