۹ / ۱۱
دست كشيدن به سجدهگاه و كشيدن آن به صورت يا جاى درد
۷۸۲.امام صادق عليه السلام : دعايى است كه در پى هر نماز خوانده مىشود. پس اگر بيمارى و رنج و دردى دارى، هر گاه نمازت را به پايان بردى، هفت بار با دست، سجدهگاهت را مسح كن و اين دعا را بخوان و دستت را بر جاى درد بكش و بگو: «اى كسى كه زمين را بر آب ، و هوا را با آسمان نگه داشت و براى خود ، زيباترين نامها را برگزيد، بر محمّد و خاندانش درود فرست و براى من ، چنين و چنان كن و اين و آن را روزىام ده و از فلان و بهمان سلامتم بخش» . ۱
۷۸۳.امام صادق عليه السلام : خداوند به موسى بن عمران وحى كرد: «اى موسى ! آيا مىدانى كه چرا تو را از ميان خلقم برگزيدم و به سخن گفتن با خودم ويژهات ساختم؟» .
موسى گفت: نه، اى خداى من!
خداوند به او وحى كرد: «من از اين بالا به زمين نگريستم و روى آن كسى متواضعتر از تو به خودم را نديدم».
موسى به سجده افتاد و از سرِ فروتنى براى خداى عزّ وجلّ گونههايش را به خاك ماليد.
خداوند به او وحى فرمود: «سرت را بلند كن - اى موسى - ، و دستت را بر سجدهگاهت بكش و آن را به صورتت بكش و آنچه از آن به بدنت مىرسد، مايه ايمنى از هر بيمارى، درد ، گزند و آفت است».
۷۸۴.تهذيب الأحكام - به نقل از عبد الرحمان بن حمّاد ، از ابراهيم بن عبد الحميد از مردى - : امام صادق عليه السلام فرمود : «هنگامى كه دردى به تو رسيد، دستت را به سجدهگاهت بكش و سپس دستت را به صورتت بمال» ، يعنى از سمت گونه چپت و بر پيشانىات تا سمت گونه راستت . ابراهيم بن عبد الحميد ، آن را اين گونه براى ما توصيف كرد . «سپس سه بار بگو: "به نام خدايى كه جز او معبودى نيست و دانا به آشكار و نهان و بخشنده و مهربان است . خدايا ! دردها و غمها را از من دور كن"».
