257
عرضۀ حدیث بر قرآن

دفع ضرر و عبث، علم به تعلّق فعل به فاعل و قصد مخاطبان،۱ عقل فطری یا بدیهی،۲ عقل نظری مبتنی بر حسن و قبح و حکم ثابت نقلی،۳ یا مبتنی بر ادراک بدیهی و فطری،۴ عقل به دور از احتمال و مجاز۵ و اختلاف و خلاف،۶ یا ناسخ دلیل نقلی(‌قرآن و ‌سنّت) در معنا.۷

قول دوم، تقدّم قرآن بر عقل است. ابن ادریس(م۵۹۳ق) و عدّه‌ای دیگر از اندیشه‌وران شیعه، عقل را دلیل چهارم دانسته و بر تأخّر اعتبار آن از قرآن و ‌سنّت و اجماع، تصریح کرده‌اند.۸ گویا مراد آنها از عقل یاد شده، هیچ یک از معانی و مصادیق مذکور در بالا نیست و استصحاب، أصالة الإباحه یا أصالة الحرمه، دوران اقل و اکثر۹ و عقل نظری اکتسابی غیر ضروری۱۰ می‌تواند مراد آنان باشد.

جایگاه ‌قرآن و ‌سنّت

جایگاه قرآن و ‌سنّت، پیش از این در بخش ‌اوّل، فصل همسانی یا ناهمسانی قرآن و ‌سنّت در استدلال، به تفصیل گذشت و به موجب قرائن متعدّد، این دیدگاه تقویت شد که ‌سنّت در مرتبه پس از قرآن جای دارد. این قول را می‌توان به قائلان تقدّم جایگاه قرآن بر ‌سنّت۱۱ نسبت داد، چنان که مخالفت با نَسخ قرآن با ‌سنّت، مستلزم آن است. البتّه برخی اخباریان، آن را به آیات محکم و منصوص قرآن اختصاص داده‌اند،۱۲ چنان که

1.عدّة الاُصول: ج۱ ص۲۶ _ ۲۷.

2.الحدائق الناضرة: ج۱ ص۱۳۲، فرائد الاُصول: ج۱ ص۵۴ _ ۵۶، المیزان: ج۵ ص۳۱۵ _ ۳۱۸.

3.اُصول الفقه، مظفّر: ج۲ ص۲۴.

4.المیزان: ج۵ ص۳۱۵ _ ۳۱۸.

5.الذریعة: ج۲ ص۲۷۹ و ۵۱۱.

6.الذریعة: ج۱ص۲۷۹، عدّة الاُصول: ج ۲ ص۱۳۳.

7.السرائر: ج۱ ص۶۶ ح۵۳، المعتبر: ج۱ص۲۷، الذکری: ص۳ _ ۴.

8.الذکری: ج۱ص ۴ _ ۵، الحدائق الناضرة: ج۱ ص۱۲۵ _ ۱۲۷.

9.الحدائق الناضرة: ج۱ص۱۲۵، فرائد الاُصول: ج۱ص۵۷، اُصول الفقه، مظفّر: ج۲ص۱۲۳.

10.الموافقات: ج۴ ص۵ _ ۶، تفسیر المنار: ج۶ ص۱۵۹ _ ۱۶۳، أضواء علی السنّـة المحمّدیة: ص۴۰.

11.الحدائق الناضرة: ج۱ص۱۱۰.


عرضۀ حدیث بر قرآن
256

زمانی عالم، دیگر جایز نیست که از دلیل عقلی بر خلاف آن، قطع حاصل شود، مثل محال بودن تخلّف اثر از مؤثّر، و اگر از ناحیه عقل، صورت برهانی حاصل شد، این شبهه‌ای است در برابر بداهت؛ لیکن چنین چیزی در عقل بدیهی از قبیل : «الواحد نصف الاثنین» و عقل فطری خالی از شوائب اوهام، پدید نمی‌آید. در چنین موردی باید به عدم حصول قطع از نقل بر خلاف عقل ملتزم شد؛ چون ادلّه قطعی نظری در نقلیّات، مشخّص و محصورند و در این موارد با عقل بدیهی یا فطری تصادم ندارند.

بلی! انصاف، این است که تکیه بر عقل در کشف مناطات احکام به منظور ادراک نفْس احکام، موجب وقوع خطای زیاد در نفس الأمر می‌شود، اگر چه مدرک آن را احتمال ندهد، چنان که بر این مطلب، اخبار زیادی دلالت می‌کنند.۱

با عطف به آنچه گذشت، دو قول در ارتباط با نسبت قرآن و عقل و نیز عقل و ‌سنّت می‌توان برداشت کرد: یکی تقدّم عقل بر ‌قرآن. به موجب این قول در تعارض قرآن با عقل که در سطح ظاهر قرآن ‌اتّفاق می‌افتد، ظاهر قرآن باید تأویل گردد؛۲ زیرا دلیل عقل، نَسخ و بطلان بردار نیست؛ ولی دلیل نقلی، نَسخ‌پذیر است.۳ این تقدّم نسبت به خبر واحد در ‌اولویت قرار دارد؛ زیرا ‌قرآن، معلوم و قطعی الصدور، ولی خبر واحد، مظنون الصدور است.۴ به موجب دلیل عقل، خبر واحدِ مخالف باید تأویل یا طرد گردد.۵ این دیدگاه را می‌توان به اندیشه‌ورانی که عقل را به معانی زیر گرفته یا مصادیق زیر را برای آن ذکر کرده‌اند، نسبت داد: درک ضروری،۶ علومی‌که با تحقّق آنها انسان عاقل می‌شود۷ مانند: علم به امتناع اجتماع حادث و قدیم، علم به امتناع اجتماع وجود و عدم، علم به حسن ردّ ودیعه و شکر نعمت و حسن احسان، علم به قبح ظلم محض و کذب عارى از نفع و

1.فرائد الاُصول: ج۱ ص۵۱ _ ۵۴.

2.الانتصار: ص۲۸.

3.المستصفی: ص۵۲.

4.رسائل المرتضى: ج۱ ص۱۲۱، المستصفی: ص۲۵۲.

5.رسائل المرتضی: ج۱ ص۱۲۱.

6.عدّة الاُصول: ج۱ ص۲۶ _ ۲۷.

  • نام منبع :
    عرضۀ حدیث بر قرآن
    سایر پدیدآورندگان :
    مهدی احمدی نورآبادی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 18812
صفحه از 312
پرینت  ارسال به