۲۰۸. امام على عليه السلام : ريشه ايمان ، دانش است .

۲۰۹. امام على عليه السلام : ايمان و دانش ، برادران همزادند و دو رفيق‏اند كه از هم جدا نمى‏شوند .

۲۱۰. امام على عليه السلام - در توصيف حجّت‏هاى خدا بر مردم - : دانش ، آنان را به حقايق ايمان رسانده است . پس با روح يقين درآميخته‏اند و بدانچه نادانان از آن رميده‏اند ، انس يافته‏اند و آنچه را راحت‏طلبان دشوار يافته‏اند ، به آسانى گرفته‏اند و با پيكرهاى خود ، همدم دنيايند؛ ولى جان‏هايشان به جهان برتر آويخته است . آنان‏اند جانشينان خدا در زمينش و حجّت‏هاى او بر بندگانش ... وه ، چه مشتاق ديدار آنهايم !

۲۱۱. امام على عليه السلام : دانش را سه نشانه باشد : شناخت خدا و آنچه نيكو و بد مى‏دارد .

۲۱۲. امام على عليه السلام : نتيجه دانش ، شناخت خداست .

۲۱۳. امام كاظم عليه السلام - خطاب به هشام بن حكم - : اى هشام! خداوند ، پيامبران و فرستادگان خود را به سوى بندگانش بر نينگيخته است ، جز براى آن كه از او [معرفت و بصيرت‏] بگيرند .^۱ پس هر كه معرفت بيشترى دارد ، دعوت خدا را بهتر اجابت مى‏كند .

ر . ك : ص ۷۱ (كمال ايمان) و ۹۱ (ايمان) .

۲۰۸. الإمام عليّ عليه السلام : أصلُ الإِيمانِ العِلمُ.^۱

۲۰۹. عنه عليه السلام : الإِيمانُ وَالعِلمُ أخَوانِ تَوأَمانِ ، ورَفيقانِ لا يَفتَرِقانِ.^۲

۲۱۰. عنه عليه السلام - في ذِكرِ أوصافِ حُجَجِ اللَّهِ عَلَى الخَلقِ - : هَجَمَ بِهِمُ العِلمُ عَلى‏ حَقائِقِ الإِيمانِ، فَاستَلانوا روحَ اليَقينِ ، فَأَنِسوا بِمَا استَوحَشَ مِنهُ الجاهِلونَ ، وَاستَلانوا مَا استَوعَرَهُ المُترَفونَ ، صَحِبُوا الدُّنيا بِأَبدانٍ أرواحُها مُعَلَّقَةٌ بِالمَحَلِّ الأَعلى‏ . اُولئِكَ خُلَفاءُ اللَّهِ في أرضِهِ ، وحُجَجُهُ عَلى‏ عِبادِهِ ... هاهِ هاهِ شَوقاً إلى‏ رُؤيَتِهِم !^۳

۲۱۱. عنه عليه السلام : لِلعِلمِ ثَلاثُ عَلاماتٍ : المَعرِفَةُ بِاللَّهِ ، وبِما يُحِبُّ ، ويَكرَهُ.^۴

۲۱۲. عنه عليه السلام : ثَمَرَةُ العِلمِ مَعرِفَةُ اللَّهِ.^۵

۲۱۳. الإمام الكاظم عليه السلام - لِهِشامِ بنِ الحَكَم - : يا هِشامُ ، ما بَعَثَ اللَّهُ أنبِياءَهُ ورُسُلَهُ إلى‏ عِبادِهِ إلّا لِيَعقِلوا عَنِ اللَّهِ ، فَأَحسَنُهُمُ استِجابَةً أحسَنُهُم مَعرِفَةً.^۶

راجع : ص ۷۰ (كمال الإيمان) و ۹۰ (الإيمان) .