۱۹۸۴. عيسى عليه السلام : اى دانشمندان بدكردار! به مردم فرمان مى‏دهيد روزه بگيرند و نماز بخوانند و صدقه دهند و خود ، آنچه را فرمان مى‏دهيد ، انجام نمى‏دهيد و آنچه را نمى‏دانيد ، درس مى‏دهيد ؟ پس چه بد فرمان مى‏رانيد . به گفتار و آرزو ، توبه ، و به هوا و هوس ، عمل مى‏كنيد و پاكيزه كردن پوست‏هايتان با چركين بودن دل‏هايتان به شما سودى نمى‏بخشد .

۱۹۸۵. عيسى عليه السلام : آب ، تا كِى بر كوه مى‏ريزد و آن را نرم نمى‏كند؟! تا كِى حكمت مى‏آموزيد و دل‏هايتان بر آن نرم نمى‏شود؟!

۱۹۸۶. عيسى عليه السلام : همچون غربال مباشيد كه آرد پاكيزه از آن بيرون مى‏آيد و نخاله را نگه مى‏دارد . شما نيز حكمت از دهان‏هايتان بيرون مى‏آيد و كينه در سينه‏هايتان مى‏مانَد .

۱۹۸۴. عنه عليه السلام : يا عُلَماءَ السَّوءِ ، تَأمُرونَ النّاسَ يَصومونَ ويُصَلّونَ ويَتَصَدَّقونَ ولا تَفعَلونَ ما تَأمُرونَ ! وتَدرُسونَ ما لا تَعلَمونَ فَيا سوءَ ما تَحكُمونَ ! تَتوبونَ بِالقَولِ وَالأَمانِيِّ وتَعمَلونَ بِالهَوى‏ ! وما يُغني عَنكُم أن تُنَقّوا جُلودَكُم وقُلوبُكُم دَنِسَةٌ.^۱

۱۹۸۵. عنه عليه السلام : إلى‏ كَم يَسيلُ الماءُ عَلَى الجَبَلِ لا يَلينُ؟! إلى‏ كَم تَدرُسونَ الحِكمَةَ لا يَلينُ عَلَيها قُلوبُكُم؟!^۲

۱۹۸۶. عنه عليه السلام : لا تَكونوا كَالمُنخُلِ يُخرِجُ مِنهُ الدَّقيقَ الطَّيِّبَ ويُمسِكُ النُّخالَةَ. كَذلِكَ أنتُم تُخرِجونَ الحِكمَةَ مِن أفواهِكُم ويَبقَى الغِلُ‏^۳ في صُدورِكُم.^۴