۱۹۲۶. امام على عليه السلام : آن كه را دانش ره ننمايد ، نادانى گم‏راه مى‏كند .

۱۹۲۷. امام على عليه السلام : آن كه با دانشش مخالفت ورزد ، جرم و گناهش بزرگ مى‏گردد .

۱۹۲۸. امام على عليه السلام : دانشى كه اصلاحت نكند ، گم‏راهى است و مالى كه سودت نبخشد ، وبال است .

۱۹۲۹. امام على عليه السلام : دانش بى‏كردار ، وبال است . كردار بى‏دانش ، گم‏راهى است .

۱۹۳۰. امام على عليه السلام : دانشى كه سود ندهد ، مانند دارويى است كه اثر نكند .

۱۹۳۱. امام على عليه السلام - در نامه‏اش به حسن بن على عليهما السلام - : بهترين سخن ، آن است كه سود ببخشد ، و بدان در دانشى كه سود نبخشد ، خيرى نيست و از دانشى كه شايسته نيست آموخته شود ، سودى برده نمى‏شود .

۱۹۳۲. امام على عليه السلام : در دلى كه خشوع نورزد و در چشمى كه نگِريد و در دانشى كه سود نبخشد ، خيرى نيست .

۱۹۳۳. امام على عليه السلام - در توصيف روزگار خود - : اى مردم! ما گرفتار روزگارى لجوج و زمانه‏اى سركش شده‏ايم كه در آن ، نيكوكار ، بدكار شمرده مى‏شود و ستمكار ، بر طغيانش مى‏افزايد . از آنچه دانسته‏ايم ، بهره نمى‏گيريم و از آنچه نمى‏دانيم ، نمى‏پرسيم .

۱۹۳۴. امام على عليه السلام : در نادانى دانشمند ، همين بس‏كه كردارش با دانشش همخوان نباشد.

۱۹۳۵. امام على عليه السلام : آن كه دانشش را در نهان به كار نبندد ، در عيان رسوايش كند .

۱۹۲۶. عنه عليه السلام : مَن لَم يَهدِهِ العِلمُ أضَلَّهُ الجَهلُ.^۱

۱۹۲۷. عنه عليه السلام : مَن خالَفَ عِلمَهُ عَظُمَت جَريمَتُهُ وإثمُهُ.^۲

۱۹۲۸. عنه عليه السلام : عِلمٌ لا يُصلِحُكَ ضَلالٌ ، ومالٌ لا يَنفَعُكَ وَبالٌ.^۳

۱۹۲۹. عنه عليه السلام : العِلمُ بِلا عَمَلٍ وَبالٌ ، العَمَلُ بِلا عِلمٍ ضَلالٌ.^۴

۱۹۳۰. عنه عليه السلام : عِلمٌ لا يَنفَعُ كَدَواءٍ لا يَنجَعُ.^۵

۱۹۳۱. عنه عليه السلام - من كِتابِهِ إلَى الحَسَنِ عليه السلام - : إنَّ خَيرَ القَولِ ما نَفَعَ ، وَاعلَم أنَّهُ لا خَيرَ في عِلمٍ لا يَنفَعُ ولا يُنتَفَعُ بِعِلمٍ لا يَحِقُّ تَعَلُّمُهُ.^۶

۱۹۳۲. عنه عليه السلام : لا خَيرَ في قَلبٍ لا يَخشَعُ وعَينٍ لا تَدمَعُ وعِلمٍ لا يَنفَعُ.^۷

۱۹۳۳. عنه عليه السلام - وهُوَ يَصِفُ زَمانَهُ - : أيُّهَا النّاسُ ! إنّا قَد أصبَحنا في دَهرٍ عَنودٍ وزَمَنٍ كَنودٍ ، يُعَدُّ فيهِ المُحسِنُ مُسيئاً ، ويَزدادُ الظّالِمُ فيهِ عُتُوّاً ، لا نَنتَفِعُ بِما عَلِمنا ، ولا نَسأَلُ عَمّا جَهِلنا.^۸

۱۹۳۴. عنه عليه السلام : كَفى‏ بِالعالِمِ جَهلًا أن يُنافِيَ عِلمَهُ عَمَلُهُ.^۹

۱۹۳۵. عنه عليه السلام : مَن لَم يَتَعاهَد عِلمَهُ فِي الخَلَاَ فَضَحَهُ فِي المَلَاَ.^۱۰