۱۹۱۹. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : آن كه دانشش به وى سود نبخشد ، نادانى‏اش به وى زيان مى‏رساند .

۱۹۲۰. امام على عليه السلام : مردى نزد پيامبر خدا آمد و گفت : چه چيزى ، حجّت نادانى را از من مى‏راند؟
فرمود : «دانش» .
پرسيد : چه چيزى حجّت دانش را از من مى‏رانَد؟
فرمود : «عمل كردن» .

۱۹۲۱. امام على عليه السلام : دانش ، سراسر حجّت است ، جز آنچه بدان عمل مى‏شود .

۱۹۲۲. امام على عليه السلام : دانش بى‏كردار ، حجّت خدا بر بنده است .

۱۹۲۳. امام على عليه السلام : آن كه به دانش عمل نكند ، [ آن دانش ،] حجّتى عليه وى و وبال وى خواهد بود .

۱۹۲۴. امام على عليه السلام - در حكمت‏هاى منسوب به آن حضرت - : اى دانشمند! حجّت دانش بر تو قائم شده است . پس ، از خواب بيدار شو .

۱۹۲۵. امام على عليه السلام : پشيمان‏ترين مردم هنگام مرگ ، دانشمندانِ بى‏كردارند .

۱۹۱۹. عنه صلى اللّه عليه و آله : مَن لَم يَنفَعهُ عِلمُهُ ضَرَّهُ جَهلُهُ.^۱

۱۹۲۰. الإمام عليّ عليه السلام : جاءَ رَجُلٌ إلى‏ رَسولِ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله قالَ : ما يَنفي عَنّي حُجَّةَ الجَهلِ ؟
قالَ : العِلمُ .
قالَ : فَما يَنفي عَنّي حُجَّةَ العِلمِ ؟
قالَ : العَمَلُ.^۲

۱۹۲۱. عنه عليه السلام : العِلمُ كُلُّهُ حُجَّةٌ إلّا ما عُمِلَ بِهِ.^۳

۱۹۲۲. عنه عليه السلام : عِلمٌ بِلا عَمَلٍ حُجَّةٌ للَّهِ‏ِ عَلَى العَبدِ.^۴

۱۹۲۳. عنه عليه السلام : مَن لَم يَعمَل بِالعِلمِ كانَ حُجَّةً عَلَيهِ ووَبالًا.^۵

۱۹۲۴. عنه عليه السلام - فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ - : يا عالِمُ ، قَد قامَ عَلَيكَ حُجَّةُ العِلمِ فَاستَيقِظ مِن رَقدَتِكَ.^۶

۱۹۲۵. عنه عليه السلام : أشَدُّ النّاسِ نَدَماً عِندَ المَوتِ العُلَماءُ غَيرُ العامِلينَ.^۷