۱۸۷. امام على عليه السلام - در حكمت‏هاى منسوب به وى - : اندكى از دانش ، چون در دل جاى گيرد ، مانند باران نرمى است كه بر زمينى هموار ، فرو ريزد و سبزه بروياند .

۱۸۸. امام على عليه السلام : دانش ، مايه عزّت است .

۱۸۹. امام على عليه السلام : آن كه از دانش ، رهنمايى خواست ، او را ره نمود .

۱۹۰. امام على عليه السلام : دانش ، انگيزه فهم است .

۱۹۱. امام على عليه السلام : با دانش ، به حكمت پى برده مى‏شود .

۱۹۲. امام على عليه السلام : با دانش باشيد كه مايه پيوند ميان برادران و راهنما به سوى جوان‏مردى و ارمغان مجلس‏ها و همراه در سفر و همدم در غربت است .

۱۹۳. امام على عليه السلام : خرد ، راهنماى روح است و دانش ، راهنماى خرد .

۱۹۴. امام على عليه السلام : قدرت دانش ، زوال ندارد .

۱۹۵. امام على عليه السلام : دانش‏ها ، تفريح اهل ادب‏اند .

۱۸۷. عنه عليه السلام - فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ - : قَليلُ العِلمِ إذا وَقَرَ فِي القَلبِ كَالطَّلِ‏^۱ يُصيبُ الأَرضَ المُطمَئِنَّةَ فَتَعشَبُ.^۲

۱۸۸. عنه عليه السلام : العِلمُ عِزٌّ .^۳

۱۸۹. عنه عليه السلام : مَنِ استَرشَدَ العِلمَ أرشَدَهُ.^۴

۱۹۰. عنه عليه السلام : العِلمُ داعِي الفَهمِ.^۵

۱۹۱. عنه عليه السلام : بِالعِلمِ تُعرَفُ الحِكمَةُ.^۶

۱۹۲. عنه عليه السلام : عَلَيكُم بِالعِلمِ ؛ فَإِنَّهُ صِلَةٌ بَينَ الإِخوانِ ، ودالٌّ عَلَى المُرُوَّةِ ، وتُحفَةٌ فِي المَجالِسِ ، وصاحِبٌ فِي السَّفَرِ ، ومُؤنِسٌ فِي الغُربَةِ.^۷

۱۹۳. عنه عليه السلام : العَقلُ رائِدُ الرّوحِ وَالعِلمُ رائِدُ العَقلِ.^۸

۱۹۴. عنه عليه السلام : لَيسَ لِسُلطانِ العِلمِ زَوالٌ.^۹

۱۹۵. عنه عليه السلام : العُلومُ نُزهَةُ الاُدَباءِ.^۱۰