۱۷۰. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : دانش ، دوست مؤمن و بردبارى ، وزير و خرد ، راهنما و عمل ، نگهبان و شكيبايى ، سردار لشكريان و مدارا ، پدر و نيكوكارى ، برادر اوست .

۱۷۱. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : كسى كه دانش را دوست دارد ، بهشت برايش واجب مى‏شود .

۱۷۲. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : كسى جز نيك‏بخت ، دانش را دوست ندارد .

۱۷۳. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : خدايا! مرا با دانش ، توانگر ساز و به بردبارى ، زينت بخش و به تقوا ، گرامى دار و با عافيت ، زيبا گردان .

۱۷۴. امام على عليه السلام - در حكمت‏هاى منسوب به ايشان - : كاش مى‏دانستم هر كه دانش را از كف داده ، چه چيز يافته و آن كه دانش را يافته ، چه چيز از كف داده است؟

۱۷۵. امام على عليه السلام : خير آن نيست كه مال و فرزندت بسيار شود ؛ بلكه خير آن است كه دانشت فزونى يابد و بردبارى‏ات افزون گردد .

۱۷۶. امام على عليه السلام : هر ظرفى از آنچه در آن نهند ، تنگ گردد ، جز ظرف دانش كه به آن گسترش يابد .

۱۷۰. عنه صلى اللّه عليه و آله : العِلمُ خَليلُ المُؤمِنِ ، وَالحِلمُ وَزيرُهُ ، وَالعَقلُ دَليلُهُ ، وَالعَمَلُ قَيِّمُهُ ، وَالصَّبرُ أميرُ جُنودِهِ ، وَالرِّفقُ والِدُهُ ، والبِرُّ أخوهُ.^۱

۱۷۱. عنه صلى اللّه عليه و آله : مَن أحَبَّ العِلمَ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ.^۲

۱۷۲. عنه صلى اللّه عليه و آله : لا يُحِبُّ العِلمَ إلَّا السَّعيدُ.^۳

۱۷۳. عنه صلى اللّه عليه و آله : اللَّهُمَّ أغنِني بِالعِلمِ ، وزَيِّنّي بِالحِلمِ ، وأكرِمني بِالتَّقوى‏ ، وجَمِّلني بِالعافِيَةِ.^۴

۱۷۴. الإمام عليّ عليه السلام - فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ - : لَيتَ شِعري أيَّ شَي‏ءٍ أدرَكَ مَن فاتَهُ العِلمُ ! بَل أيَّ شَي‏ءٍ فاتَ مَن أدرَكَ العِلمَ !^۵

۱۷۵. عنه عليه السلام : لَيسَ الخَيرُ أن يَكثُرَ مالُكَ ووَلَدُكَ ولكِنَّ الخَيرَ أن يَكثُرَ عِلمُكَ وأن يَعظُمَ حِلمُكَ.^۶

۱۷۶. عنه عليه السلام : كُلُّ وِعاءٍ يَضيقُ بِما جُعِلَ فيهِ إلّا وِعاءَ العِلمِ فَإِنَّهُ يَتَّسِعُ بِهِ.^۷