۱۸۰۰. امام صادق عليه السلام : ابو ذر در خطبهاش مىگفت : «اى جوينده دانش! گويى چيزى از دنيا به حساب نمىآيد ، جز آنچه خيرى بدهد يا زيانى برساند؛ مگر آن كه خدا رحم كند .
اى جوينده دانش! زن و فرزند و دارايىات ، تو را از خودت باز نمىدارد كه تو [ سرانجام] روزى از ايشان جدا مىشوى؛ همچون مهمانى كه در ميانشان خوابيده و صبح ، به نزد ديگران بروى . دنيا و آخرت ، مانند دو منزلاند كه از آن به ديگرى نقل مكان مىكنى و ميان مرگ و رستاخيز ، جز خوابى كه خفتهاى و بيدار مىشوى ، نيست .
اى جوينده دانش! براى ايستادنت در پيشگاه خداى عزّ و جلّ ، چيزى پيش بفرست كه تو به عملت پاداش داده مىشوى؛ همانگونه كه مىدهى ، مىگيرى» .
۱۸۰۱. مصباح الشريعة- در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است - : آفت دانشمندان ، ده چيز است : آز ، بخل ، خودنمايى ، تعصّب ، تملّقدوستى، فرو رفتن در آنچه به حقيقتش نرسيدهاند ، تكلّف در آراستن سخن با كلمات زايد ، كم حيا كردن از خداوند عزّ و جلّ ، فخرفروشى ، و عمل نكردن به آنچه فرا گرفتهاند .
ر . ك : ص ۱۷۹ (آنچه شايسته حكيم نيست) .