۱۷۵۶. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ هزار پيشه از پيشه‏ها را به آدم آموخت و به او فرمود : «به فرزندان و خاندانت بگو : اگر شكيبايى نورزيديد ، دنيا را با اين پيشه‏ها بجوييد؛ ولى آن را با دين مجوييد كه دين ، خالص و تنها براى من است . واى بر كسى كه دنيا را با دين بجويد ، واى بر او !».

۱۷۵۷. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : به يكى از پيامبران وحى شد : «به آنان كه براى دين تفقّه (ژرفكاوى) نمى‏كنند و براى عمل نمى‏آموزند و دنيا را با عمل آخرت مى‏جويند و براى مردم ، پوست گوسفندان را به تن مى‏كنند و دل‏هايشان چون دل‏هاى گرگان است و زبان‏هايشان از عسل شيرين‏تر و دل‏هايشان از صِبر^۱ تلخ‏تر است ، بگو : آيا به من نيرنگ مى‏زنند و مرا مسخره مى‏كنند؟ چنان فتنه‏اى برايشان آماده سازم كه بردبارشان را سرگردان كند» .

۱۷۵۸. امام على عليه السلام : ترسناك‏ترين چيزى كه بر شما مى‏ترسم ، آن است كه براى غير دين ، تفقّه شود و براى جز عمل ، آموخته گردد و دنيا با عمل آخرت ، جستجو شود .

۱۷۵۹. امام على عليه السلام : شنيدم كه پيامبر خدا مى‏فرمود : «چگونه هستيد هنگامى كه فتنه‏اى شما را در بر گيرد كه خردسال در آن سالمند ، و بزرگ‏سال ، پير گردد ؟ مردم بر آن در مى‏آيند و سنّتش مى‏پندارند و هر گاه چيزى از آن تغيير كند ، مى‏گويند : سنّت ، تغيير كرده است و مردم به كارهاى زشت روى مى‏آورند . پس بلا ، شدّت مى‏گيرد و فرزندان ، گرفتار مى‏شوند و بلا ، آنان را خُرد مى‏كند ، آن گونه كه آتش با هيزم و سنگ آسياب با دانه‏ها انجام مى‏دهد و براى غير خدا تفقّه مى‏كنند و براى عمل ، نمى‏آموزند و دنيا را با عمل آخرت مى‏جويند» .

۱۷۶۰. امام صادق عليه السلام : هر كس حديث را براى سود دنيوى بخواهد ، از آخرت ، بهره‏اى ندارد و هر كس از آن ، خير آخرت را بخواهد ، خداوند ، خير دنيا و آخرت را به او عطا مى‏كند .

۱۷۵۶. عنه صلى اللّه عليه و آله : عَلَّمَ اللَّهُ عزّ و جلّ آدَمَ ألفَ حِرفَةٍ مِنَ الحِرَفِ ، فَقالَ لَهُ : قُل لِوُلدِكَ وذُرِيَّتِكَ : إن لَم تَصبِروا فَاطلُبُوا الدُّنيا بِهذِهِ الحِرَفِ ، ولا تَطلُبوها بِدينٍ ، فَإِنَّ الدّينَ لي وَحدي خالِصاً ، وَيلٌ لِمَن طَلَبَ بِالدّينِ الدُّنيا ، وَيلٌ لَهُ !^۱

۱۷۵۷. عنه صلى اللّه عليه و آله : اُوحِيَ إلى‏ بَعضِ الأَنبِياءِ : قُل لِلَّذينَ يَتَفَقَّهونَ لِغَيرِ الدّينِ ، ويَتَعَلَّمونَ لِغَيرِ العَمَلِ ، ويَطلُبونَ الدُّنيا بِعَمَلِ الآخِرَةِ ، يَلبَسونَ لِلنّاسِ مُسوكَ الكِباشِ وقُلوبُهُم كَقُلوبِ الذِّئابِ، وألسِنَتُهُم أحلى‏ مِنَ‏العَسَلِ، وقُلوبُهُم أمَرُّ مِنَ الصَّبِرِ : إيّايَ يُخادِعونَ ؟ ! وبي يَستَهزِئونَ ؟ ! لَاُتيحَنَّ لَهُم فِتنَةً تَذَرُ الحَليمَ فيهِم حَيراناً.^۲

۱۷۵۸. الإمام عليّ عليه السلام : إنَّ أخوَفَ ما أخافُ عَلَيكُم إذا تُفُقِّهَ لِغَيرِ الدّينِ ، وتُعُلِّمَ لِغَيرِ العَمَلِ ، وطُلِبَتِ الدُّنيا بِعَمَلِ الآخِرَةِ.^۳

۱۷۵۹. عنه عليه السلام : إنّي سَمِعتُ رَسولَ اللَّهِ يَقولُ : كَيفَ أنتُم إذا لَبَسَتكُم فِتنَةٌ يَربو فيهَا الصَّغيرُ ، ويَهرَمُ فيهَا الكَبيرُ ! يَجرِي النّاسُ عَلَيها ويَتَّخِذونَها سُنَّةً ، فَإِذا غُيِّرَ مِنها شَي‏ءٌ ، قيلَ : قَد غُيِّرَتِ السُّنَّةُ وقَد أتَى النّاسُ مُنكَراً ، ثُمَّ تَشتَدُّ البَلِيَّةُ وتُسبَى الذُّرِّيَّةُ ، وتَدُقُّهُمُ الفِتنَةُ كَما تَدُقُّ النّارُ الحَطَبَ وكَما تَدُقُّ الرَّحى‏ بِثِفالِها ، ويَتَفَقَّهونَ لِغَيرِ اللَّهِ ، ويَتَعَلَّمونَ لِغَيرِ العَمَلِ ، ويَطلُبونَ الدُّنيا بِأَعمالِ الآخِرَةِ.^۴

۱۷۶۰. الإمام الصادق عليه السلام : مَن أرادَ الحَديثَ لِمَنفَعَةِ الدُّنيا لَم يَكُن لَهُ فِي الآخِرَةِ نَصيبٌ ، ومَن أرادَ بِهِ خَيرَ الآخِرَةِ أعطاهُ اللَّهُ خَيرَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ.^۵