۲ / ۱۹
پناه جستن به خدا از نادانى
۱۷۲۸. سنن النسائى- به نقل از امّ سلمه - : پيامبر خدا هر گاه از خانه بيرون مىرفت ، مىگفت : «به نام خدا . پروردگارم ! به تو پناه مىبرم از اين كه بلغزم يا گمراه گردم ، ستم كنم يا بر من ستم شود ، نادانى كنم يا بر من نادانى شود» .۱
۱۷۲۹. امام على عليه السلام - در دعاى روز غرّش در پيكار صفّين - : خدايا! ... از نادانى و بيهودگى و از گفتار و كردار بد ، به تو پناه مىبرم .
۱۷۳۰. امام صادق عليه السلام - در دعاى صبح و شام - : خدايا! با تو شام مىكنيم ، و با تو صبح مىكنيم ، و با تو زندهايم و با تو مىميريم ، و به سوى تو مىآييم و به تو پناه مىبرم از اين كه كسى را خوار گردانم يا خوار شوم ، گمراه سازم يا گمراه شوم ، ستم كنم يا بر من ستم شود ، و نادانى كنم يا بر من نادانى شود .
۱۷۳۱. الكافى- به نقل از عبد الرحمان بن سيابه - : امام صادق عليه السلام اين دعا را به من داد : «سپاس ، خدايى را كه صاحب حمد است و شايسته و نهايت و محلّ آن ... و پناه مىبرم از اين كه نادانى را با دانش ، و جفا را با بردبارى ، و ستم را با دادگرى ، و گسستن را با نيكى ، و بىتابى را با شكيبايى جا به جا كنم» .
۲ / ۲۰
استغفار از نادانى
۱۷۳۲. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - در دعايش - : خدايا! خطا و نادانى و اسرافكارى و آنچه را تو بهتر از خودم مىدانى ، بر من بيامرز . خدايا! شوخى و جدّى و خطا و عمدم را بر من ببخشاى كه همه اينها نزد من هست .
