۱۶۱۵. الكافى‏- به نقل از عبد الرحمان بن ابى ليلى - : شنيدم كه امام باقر عليه السلام مى‏فرمود: «هر گاه دانش را شنيديد ، آن را به كار بنديد و بايد گنجايش دل‏هايتان بيشتر شود؛ زيرا دانش چون در دل انسانى كه تحمّل آن را ندارد فراوان شود ، شيطان بر او چيره مى‏گردد . پس هرگاه شيطان با شما به ستيز در مى‏آيد ، با آنچه مى‏شناسيد به او روى آوريد كه نيرنگ شيطان ضعيف است» . گفتم : ما چه چيزى را مى‏شناسيم؟ فرمود : «با قدرتى كه خداوند عزّ و جلّ بر شما آشكار كرده با او بستيزيد» .

۱۶۱۶. الكافى - به نقل از هاشم بن بريد - : مردى به خدمت على بن حسين عليهما السلام رسيد و از او مسئله‏هايى پرسيد و ايشان ، پاسخ گفت . سپس بازگشت تا مانند آنها را دوباره بپرسد . امام عليه السلام فرمود : «در انجيل نوشته شده است : "تا هنگامى كه به آنچه مى‏دانيد ، عمل نكرده‏ايد ، در پى دانستن آنچه نمى‏دانيد ، نرويد كه اگر به دانش عمل نشود ، جز بر كفر دارنده‏اش و دورى او از خدايش نمى‏افزايد"» .

۱۶۱۷. لقمان عليه السلام‏- در اندرز به پسرش - : پسركم! آنچه را نمى‏دانى ، مياموز ، تا آن‏گاه كه به آنچه مى‏دانى ، عمل كنى .

ر . ك : ص ۷۷۳ (عمل نكردن) و ص ۸۶۱ (دانشمندان بد) و ص ۷۳ (شرط عمل) و ص ۹۹ (عمل) و ص ۲۵۱ (عمل) .

۱۶۱۵. الكافي عن عبدالرحمن بن أبي ليلى : سَمِعتُ أبا جَعفَرٍ عليه السلام يَقولُ : إذا سَمِعتُمُ العِلمَ فَاستَعمِلوهُ ، ولتَتَّسِع قُلوبُكُم ، فَإِنَّ العِلمَ إذا كَثُرَ في قَلبِ رَجُلٍ لا يَحتَمِلُهُ قَدَرَ الشَّيطانُ عَلَيهِ ، فَإِذا خاصَمَكُمُ الشَّيطانُ فَأَقبِلوا عَلَيهِ بِما تَعرِفونَ ، فَإِنَّ كَيدَ الشَّيطانِ كانَ ضَعيفاً .
فَقُلتُ : ومَا الَّذي نَعرِفُهُ ؟
قالَ : خاصِموهُ بِما ظَهَرَ لَكُم مِن قُدرَةِ اللَّهِ عزّ و جلّ .^۱

۱۶۱۶. الكافي عن هاشم بن البريد : جاءَ رَجُلٌ إلى‏ عَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليه السلام فَسَأَلَهُ عَن مَسائِلَ ، فَأَجابَ ، ثُمَّ عادَ لِيَسأَلَ عَن مِثلِها ، فَقالَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه السلام : مَكتوبٌ فِي الإِنجيلِ : لا تَطلُبوا عِلمَ ما لا تَعلَمونَ ولَمّا تَعمَلوا بِما عَلِمتُم ، فَإِنَّ العِلمَ إذا لَم يُعمَل بِهِ لَم يَزدَد صاحِبُهُ إلّا كُفراً ، ولَم يَزدَد مِنَ اللَّهِ إلّا بُعداً.^۲

۱۶۱۷. لقمان عليه السلام - لِابنِهِ يَعِظُهُ - : يا بُنَيَّ ، لا تَتَعَلَّم ما لا تَعلَمُ حَتّى‏ تَعمَلَ بِما تَعلَمُ.^۳

راجع :ص ۷۷۲ (ترك العمل) و ص ۸۶۰ (علماء السوء)
و ص ۷۲ (شرط العمل) و ص ۹۸ (العمل) و ص ۲۵۰ (العمل) .