۱۲۳۹. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : پس از خود ، از سه چيز بر امّتم مى‏ترسم: ستم فرمان‏روايان، ايمان به ستارگان و دروغ پنداشتن قَدَر .

۱۲۴۰. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : خداوند ، اين شهر را از شرك ، پاك فرموده است، اگر ستارگان ، آنها را گم‏راه نكنند .

۱۲۴۱. امام على عليه السلام : اى مردم! زنهار از فراگيرى نجوم ، جز آن اندازه كه در خشكى و دريا بدان راهيابى مى‏كنند؛ زيرا نجوم به كهانت ، فرا مى‏خوانَد و منجّم ، چون كاهن است و كاهن ، چون ساحر و ساحر ، چون كافر و كافر ، در آتش است .

۱۲۴۲. امام حسين عليه السلام : پيامبر خدا زمانى كه خيبر را فتح نمود... ، از نُه كار باز داشت : ... و از نگريستن به ستارگان .

۱۲۴۳. امام صادق عليه السلام - در پاسخ غير مسلمانى كه از ايشان ، درباره ستاره‏شناسى پرسيده بود - : دانشى است كه منافعش اندك و زيان‏هايش فراوان است؛ زيرا با آن ، نه مى‏توان مقدورات را دور كرد و نه از محذورات ، حذر كرد . اگر منجّم از بلا خبر دهد ، پرهيز، وى را از سرنوشتش نمى‏رهانَد و اگر به امر خيرى خبر دهد ، نمى‏تواند آن را جلو بيندازد و اگر حادثه بدى برايش پيش بيايد ، نمى‏تواند آن را باز گرداند ، و منجّم ، با اين پندار كه قضاى الهى را از خلقش باز مى‏گردانَد ، در دانشش با خدا ضدّيت مى‏كند .

۱۲۴۴. الخصال - به نقل از نصر بن قابوس - : شنيدم كه امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد : «منجّم ، ملعون است و كاهن ، ملعون است ...» .
و فرمود: «منجّم ، چون كاهن است و كاهن ، چون ساحر و ساحر ، چون كافر و كافر ، در آتش است» .

۱۲۳۹. عنه صلى اللّه عليه و آله : أخافُ عَلى‏ اُمَّتي بَعدي ثَلاثاً : حَيفُ الأَئِمَّةِ ، وإيمانٌ بِالنُّجومِ ، وتَكذيبٌ بِالقَدَرِ.^۱

۱۲۴۰. عنه صلى اللّه عليه و آله : إنَّ اللَّهَ قَد طَهَّرَ هذِهِ القَريَةَ مِنَ الشِّركِ إن لَم تُضِلَّهُمُ النُّجومُ.^۲

۱۲۴۱. الإمام عليّ عليه السلام : أيُّهَا النّاسُ ! إيّاكُم وتَعَلُّمَ النُّجومِ ، إلّا ما يُهتَدى‏ بِهِ في بَرٍّ أو بَحرٍ ، فَإِنَّها تَدعو إلَى الكَهانَةِ ، وَالمُنَجِّمُ كَالكاهِنِ ، وَالكاهِنُ كَالسّاحِرِ ، وَالسّاحِرُ كَالكافِرِ ، وَالكافِرُ فِي النّارِ.^۳

۱۲۴۲. الإمام الحسين عليه السلام : لَمّا افتَتَحَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله خَيبَرَ ... نَهى‏ عَن خِصالٍ تِسعَةٍ : ... وعَنِ النَّظَرِ فِي النُّجومِ.^۴

۱۲۴۳. الإمام الصادق عليه السلام - في جَوابِ الزِّنديقِ لَمّا قالَ لَهُ : ما تَقولُ في عِلمِ النُّجومِ ؟ - : هُوَ عِلمٌ قَلَّت مَنافِعُهُ وكَثُرَت مَضَرّاتُهُ ، لِأَنَّهُ لا يُدفَعُ بِهِ المَقدورُ ولا يُتَّقى‏ بِهِ المَحذورُ ، إن أخبَرَ المُنَجِّمُ بِالبَلاءِ لَم يُنجِهِ التَّحَرُّزُ مِنَ القَضاءِ ، وإن أخبَرَ هُوَ بِخَيرٍ لَم يَستَطِع تَعجيلَهُ ، وإن حَدَثَ بِهِ سوءٌ لَم يُمكِنهُ صَرفُهُ ، وَالمُنَجِّمُ يُضادُّ اللَّهَ في عِلمِهِ بِزَعمِهِ أنَّهُ يَرُدُّ قَضاءَ اللَّهِ عَن خَلقِهِ.^۵

۱۲۴۴. الخصال عن نصر بن قابوس : سَمِعتُ أبا عَبدِ اللَّهِ عليه السلام يَقولُ : المُنَجِّمُ مَلعونٌ ، وَالكاهِنُ‏مَلعونٌ ... .
وقالَ عليه السلام : المُنَجِّمُ كَالكاهِنِ ، وَالكاهِنُ كَالسّاحِرِ ، وَالسّاحِرُ كَالكافِرِ ، وَالكافِرُ فِي النّارِ.^۶