۶۲۲. امام على عليه السلام : به سبب دوستىِ دنيا ، گوشها از شنيدن حكمت كَر و دلها از نور بصيرت ، نابينا مىگردند .
۶۲۳. امام على عليه السلام : دوستى دنيا ، خرد را تباه مىكند و دل را از شنيدن حكمت ، كر مىنمايد و كيفرى دردناك مىآورد .
۶۲۴. امام على عليه السلام : دنيا ، هر كس را كه با اميدهاى محال بفريبد و با آرزوهاى دروغين به او نيرنگ بزند ، تيرگى ديده برايش مىآورد و جامه كورى بر او مىپوشاند و از سراى ديگر ، بازش مىدارد و به مرداب تباهى در مىاندازد .
۶۲۵. امام على عليه السلام : مايه تباهى خرد ، دوستى دنياست .
۶۲۶. امام على عليه السلام : زيورهاى دنيا ، خردهاى ناتوان را تباه مىسازد .
۶۲۷. امام على عليه السلام : از دنيا بگريزيد و دلهايتان را از آن برتابيد كه آن ، زندان مؤمن است . بهرهاش از آن اندك و خردش بدان ناتوان و ديدهاش در آن ، ضعيف است .
۶۲۸. امام على عليه السلام : دنيا ، جايگاه به زمين افتادنِ خردهاست .
۶۲۹. امام على عليه السلام :در توصيف اهل دنيا - : چارپايانى پابسته و برخى رها شده ، خردهايشان را گم كرده و در كار خويش ، سرگرداناند .
ر . ك : ص ۷۷۷ (دنيادوستى)
و دانشنامه عقايد اسلامى (معرفتشناسى) : ج ۱ ص ۴۶۹ (دنيادوستى) .
