حديث
۵۲۵. امام على عليه السلام - در خطبهاى كه در آن ، پيروان شيطان را نكوهش مىكند - : شيطان را اساس كار خود قرار دادند و او آنها را شريك خود قرار داد . پس در سينههاشان آشيانه كرد و در دامنشان پرورش يافت . پس شيطان آنچه مىديدند ، بديشان مىنمود ، و آنچه مىگفتند ، سخن او بود ، به راه خطاشان بُرد و زشت را در ديده آنان آراست . همچون كار آن كه كارگزار شيطان شده و شيطان بر زبان او باطل رانده است .
۵۲۶. امام على عليه السلام : از دشمنى كه در سينهها مخفيانه رخنه مىكند و در گوشها آهسته مىدمد ، بپرهيزيد .
۵۲۷. امام على عليه السلام : شيطان ، موكّل او شده است ؛ معصيت را برايش مىآرايد تا انجام دهد و توبه را اميد مىدهد ، تا به تأخير اندازد .
۵۲۸. امام زين العابدين عليه السلام - از دعاى او در سپاسگزارى - : پس اگر شيطان به آنان در فرمانبردارى تو نيرنگ نزده بود ، هيچ عصيانگرى از تو سرپيچى نمىكرد و اگر برايشان باطل را به نقش حق جلوه نمىداد، هيچ گمراهى از راه تو گمراه نمىشد.
۵۲۹. مُنيَةُ المريد : روايت شده كه مردى به امام حسين عليه السلام گفت : بنشين تا در دين مناظره كنيم .
امام حسين عليه السلام فرمود : «اى فلانى! من به دين خود بينايم و راه بر من آشكار است . اگر تو به دينت نادانى ، برو و آن را بجوى . من و ستيزه را چه كار؟ شيطان ، انسان را وسوسه مىكند و به نجوا مىگويد : «با مردم مناظره كن ، تا گمان ناتوانى و نادانى به تو نبرند» .
